USA 23.8 – MI- SSI- SSI- PPI

Ma. 21 aug SLIDELL (LOUISANA) km stand 1440

ROUTE: Pensacola – Gulf Shores – Fort Morgan – Dauphin Island – Bayou la Batre (onder Mobile door) – Pascagoula – Biloxi – Gulfport – Bay St. Louis – Slidell

Het was een van de ezelsbruggetjes, aangeleerd door juffrouw Zwarekant (‘géén mevrouw!’) in de vierde klas van ‘lagere’ school Jan Ligthart. Dubbel s, dubbel s, dubbel p. Paste in het rijtje van com-mis-saris, Mid-del-landse Zee, on-mid-del-lijk. Ik ben het nooit vergeten: ‘Mi ssi ssi ppi’.Gisteren reden Remco en ik deze, en onze vierde American State binnen. Die we op zijn beurt weer een dag eerder binnengekomen waren. En vandaag weer uit zijn gereden.

Ingewikkelde constructie, even duidelijker: we reden eerst twee weken in één staat, Florida, 1200km. En plots rijden we achter elkaar de ene staat in en de andere weer uit. Afgelopen zaterdag Florida uit, Alabama in. Op zondag Alabama uit, Mississippi in. Vandaag Mississippi uit, Louisiana in. Pak de landkaart van de USA er maar even bij en je ziet dat de kustlijn van de zuidelijke Staten ten westen van Florida maar kort is.

We beleven een ‘hell of a summer’, horen we hier vaak. Maar ook in die dagelijkse 35 graden, vinden we onze weg door dit immense land. We volgen nog steeds de meest zuidelijke kustlijn. Soms veel verkeer, soms weinig. Geregeld over bruggen, hoge bruggen. Over eilanden en landtongen. Waar de wind vrij spel heeft, hier aan de kust. Meestal wind uit west, dus tegen voor ons. En lichtelijk vervelend. Gisteren plots de wind vanuit de andere kant. In de rug! En dan speert het vooruit. Vandaag zelfs forse wind (kracht 4 à 5) weer mee en dan doen we geregeld stukken met een gangetje van boven de 30 km/u. Met bagage en al dus.

Gisteren hebben we overnacht in Biloxi. We wisten het niet, maar dat bleek een soort mini-Las Vegas te zijn. Even heerlijk lekkerbekkend alvast een casinohotel binnengegaan. Voorproefje voor later deze reis. Biloxi kenden we verder van ooit-wel-eens-van-gehoord. Hier hoorden we hoe dat kwam. Ook deze stad heeft een akelige hurricanegeschiedenis, net als New Orleans -waar we morgen binnen rijden-. In 2005 maakten Katrina & de Waves hier een enorme puinhoop van dit gebied. Van de motelreceptioniste begrepen we dat het opgestuwde zeewater tot aan de eerste verdieping van het gebouw klotste, terwijl de orkaan woest van alles vernietigde wat op haar weg lag.

Diezelfde route fietsen wij nu. Langs overal de meest prachtige huizen-op-palen. Bescherming voor als er weer een hurricane met vloedgolven aan land komt. Gelukkig betere tijden nu. We bereiken New Orleans voordat er enige dreiging is. Vanuit ons thuisfront bereikte ons al enige zorg vanwege hurricane Hillary (toch niet genoemd naar??), maar wees gerust: da’s een kleintje en die zit ergens in Californië, 4000km verderop. Net zover weg hier als Alkmaar vanaf noordelijk Afrika.

Vandaag was het een wat spannende dag voor ons, zo kort voor ons eerste echte pauzepunt New Orleans. We wilden een kleinere weg nemen, maar zowel Komoot als Google Maps toonden een enorme omweg. Omdat we dat niet snapten, hebben we in Bay St. Louis even het stadhuis annex policestation annex firedepartment aangedaan. Daar legde een heel betrokken brandweerman uit dat ‘onze’ weg niet mogelijk was omdat een paar bruggen ingestort waren. En dus waren we veroordeeld tot een ‘detour’; een omweg via een extra grote weg, de Interstate. Voor een km of 15. Zou bij ons volstrekt onmogelijk zijn, in de vluchtstrook van de -pakweg- A10, maar hier doen ze daar niet zo moeilijk over… Hadden we bij vertrek niet aan gedacht, fietsen op zo’n snelweg. Een van de heerlijk naïeve en avontuurlijke kanten van een fietsvakantie.

Verder gaat het met de conditie en energie best wel verrassend goed. En dan gaat het in dit geval meer over Johan dan over jonkie Remco. Geen zorgen op dat vlak dus.

Goed, New Orleans dan. Daar zijn we nu bijna. Nog 50km en wat bruggen te gaan. Gelegen in de staat Louisana en aan de Mississippi-rivier. Bakermat van de Americana-muziek. We hopen in die stad nog wat van het muzikale verleden en heden op te pakken. We nemen daar even fietspauze en zullen in het volgende verslag vertellen over onze ervaringen aldaar. Tot over een paar dagen!