USA 23.7 – PENSACOLA

Vr. 18 aug PENSACOLA (WEST-FLORIDA) km stand 1161.

We zijn op weg naar New Orleans. Daar willen we even blijven en dan de route omhoog. We doen nu de laatste dagen van Florida; de noordwestelijke strook die onder Georgia (komen we niet) en Alabama (komen we morgen) doorloopt. Op de kaart lijkt het dat dat de doorgaande weg over het vasteland gaat, maar geregeld gaat het over smalle (schier)eilanden en landtongen die door hoge bruggen met elkaar verbonden zijn. Fietspaden zijn er volop, al zijn die niet altíjd van de kwaliteit van de autoweg. Bekende kost voor de vakantiefietser, ook in Europa kennen we dat. Zijn er geen fietspaden, dan kunnen we terecht in de vluchtstrook of op bikelanes aan de kant van de weg. Veel verschil tussen bikelane en vluchtstrook merken we overigens niet.

We volgen de kustroute langs de Golf van Mexico: groene weg, witte stranden, volop zon, resorts, hotels, pretparken, zwemparadijzen… Neem als voorbeeld de Spaanse costa’s, Benidorm, Scheveningen; wat dichter bij huis Miami. Een lint van 150km zon en vermaak. Het is weer heel wat anders dan de lange rechte wegen door bos en land die we eerder in Florida meemaakten. We passeerden de grotere plaatsen Panama City en nu Pensacola.

Hurricanegebied is het hier en het is ook het seizoen ervoor. Het water van de Golf van Mexico is zó warm -badwater- dat het een katalysator is voor activiteiten in de atmosfeer. Geregeld onweer, drukkend warm (in de avond en ochtend 29 graden), af en toe heerlijke regen. Waarschuwingsborden voor hurricane en vluchtroutes overal. Het lijkt erop dat wij die extreme dans ontspringen. Dat lukte in 2018 de inwoners van Mexico Beach niet. We kwamen door deze badplaats en de ijverige bouwactiviteiten vielen ons op. Prachtige vakantiehuisjes en woningen in alleraardigste pastelkleuren. In een gebied eromheen dat volledig kaalgeslagen was. Alleen stammen van bomen in de wijde omtrek. Tijdens ons bezoek aan het visitorscentrum bleek waarom: op 10-10-’18 werd het gehele dorp met de grond gelijk gemaakt door de vernietigende krachten van hurricane Michael (zie Google). In drie uur tijd had die met windsnelheden van boven de 300 km/uur huisgehouden. Excuses, wrange woordspeling.

Inmiddels zijn we één tijdzone opgeschoven: het ging van Eastern Time naar Central Time. Het tijdverschil met Nederland is nu 7 uur. Gevolg: vroeger donker hier, rond 19.45u.

We fietsen, genieten, beleven en ervaren, pauzeren en drinken. Drinken en drinken. Eten tijdens de fietsdag gaat lastig vanwege de warmte (al is ’t de laatste dagen koel met zo’n 32 graden en wat zeewind). Fris fruit als oplossing.

Heerlijk moment van de dag is dat we de kamer van het overnachtingsadres betrekken. Rond een uur of 5 fietsen naar binnen (geen enkel probleem hier om de fietsen op de motel- of hotelkamer te zetten; al werd er een keer door de onwetende reeptioniste getwijfeld of onze motorbikes wel in de lift zouden passen…), zwemmen, de was doen. Eten scoren. En nee, dat is niet altijd burger met patat; daar moeten we zelfs moeite voor doen om dat te vinden. En dan het hoogtepunt van de dag: heerlijk op bed lekker rommelen, bende maken, de administratie doen (J), route van de dag erna plus overnachtingen bekijken, spelletjes doen, faceboeken (R). En dan tegen een uur of 21.30u slapen. Prima bedden so far, de tent hebben we mee (dank, Maria) maar die zal pas later als land en verkeer in rustigere sferen verkeren of als noodoplossing tevoorschijn komen.

Morgen zullen we na twee weken Florida deze Sunny State gedag zeggen, over een km 30 of rijden we Alabama binnen. Maar vanuit daar volgen de staten elkaar snel op. Met als voorlopig einddoel, inderdaad, New Orleans in Louisana.