USA 23.22 – ZES DAGEN MET DE AUTO (deel 2)

Woe 11 okt. LAS VEGAS Totaal autokilometers: 2731. Totaal fietskm: 4837

AUTOROUTE: Tonopah – Caliente – St. George – Hurricane – Zion N.P. – Bryce Canyon N.P. – Boulder – Grand Staircase – Loa – Cedar Breaks – Cedar City – St. George – Las Vegas.

We zijn weer terug in Las Vegas. Vanmiddag om 4 uur brachten we de huurauto terug en na de check-in werden onze geliefde fietsen weer keurig op de hotelkamer bezorgd. Echt prima service van de mensen van Treasure Island hier!

De zes dagen met de auto waren echt geweldig en we hebben optimaal van fabelachtige natuur genoten. Arizona, Nevada, Utah: prachtige staten en met name die laatste. Ook zijn we al in Californië geweest, de laatste Staat op ons lijstje, hoewel we daar nog met de fiets moeten komen. Zal snel zijn trouwens; morgen overnachten we op precies een halve kilometer van de stategrens Nevada/Californië.

We waren met ons verslag gebleven in Tonopah, in het westen van Nevada. Overnacht in het Clown-motel daar, maar verder viel er weinig te lachen in dit wat ontzielde oud-mijnwerkersplaatsje. Van daaruit hebben we Nevada van west naar oost doorkruist. Erop ingesteld dat dit de ‘desertstate’ is, viel Nevada reuze mee. Prachtige bergketens, afgewisseld door vlakten met opvallende vegetatie. Over de spooky Extraterrestial Highway, kaarsrecht en met zicht tot over 30 kilometer. We troffen er een paar buitenaardse wezens aan en nog twee uit Friesland, die ook naar U2 gingen.

Vervolgens Utah in. Een paar kleinere State Parks bezocht en vervolgens kon de échte hoofdmaaltijd aanvangen: achtereenvolgens Zion National Park, Bryce Canyon en Grand Staircase. De een nog mooier dan de ander, we kunnen echt niet een Top 5 van Highlights opstellen zonder de een te kort te doen ten opzichte van de ander.

Zion met zijn majestueuze wolkenkrabberhoge rotsformaties (en met zeer veel autoverkeer helaas), Bryce Canyon met die merkwaardige hoodoo-formaties waar we ook nog eens tussendoor zijn gewandeld na een linke afdaling -te voet; de fietsen hebben immers even rust-. Die zogenaamde hoodoos zijn ontstaan door erosie (wind, bevriezing en ontdooiing); merkwaardig gevormde pilaren en kolommen in een lange canyon. En voor wie een beeld wil hebben van hoe de maan eruit kan zien, rijd dan eens highway #12 rond Escalante en Boulder en verbaas je dat zoiets op aarde te bewonderen valt. Zoiets oogt écht buitenaards: de Grand Staircase.

Nog helemaal geïmponeerd door al het natuurschoon, bleven we doorrijden tot net in de duisternis het plaatsje Loa opdook. Met iets meer vaart waren we er in een halve minuut doorheen geweest; nu belandden we in een van de beste overnachtingen van de hele reis. Onthoud: The Snuggle Inn te Loa. Of all places.

Vandaag etappe nummer 6. We hadden nog veel langer kunnen doorrijden en nog veel meer National Parks kunnen bezoeken (gratis inmiddels, want de jaarkaart hadden we er al uit), maar de auto moest terug en wij hebben nog wel twee weken nodig om met de fiets in het Beloofde Land te komen; San Francisco. Daarom vandaag nog slechts één highlight: Cedar Breaks.

Op het hoogste punt van de reis, 3100 meter boven zeeniveau. Dat de winter er op dat niveau aankomt hier, bewezen de restjes sneeuw, een allemachtig ijzige wind en een temperatuur van 2 graden. Boven nul, dat nog wel. In no-time daalden we daarna af tot de hoogte waar Vegas op ligt, 700 meter, en steeg de temperatuur net zo snel als de weg daalde. We eindigden in de volle zon en in 28 graden. Nog even een kort rondje door oud-Las Vegas (waar het allemaal begon) en toen auto inleveren, inchecken en lees de rest van voor af aan maar weer.

Nu nog even in een ruim bad en dit verslag schrijven (hoezo multifunctioneel) en dan morgen om een uur of 10 de fietsreis weer hervatten, met een korte rit naar Vegas-kloontje Primm, op de grens met Californië. We hebben er zin in, de benen kunnen niet wachten. De Fietsen ook niet!

VOOR ALLE FOTO’S VAN DE REIS: KLIK IN DE ZWARTE TABBALK HIERBOVEN OP ‘USA23’. JE KUNT DE FOTO’S VERGROTEN DOOR EROP TE KLIKKEN.