USA 23.21 – ZES DAGEN MET DE AUTO (deel 1)

Zo. 8 okt. TONOPAH (Nevada) 1283 autokilometers.

Autoroute: Las Vegas – Death Valley – Bishop – Yosemite Nat. Park – Sorona – Sorona Pass – Tonopah.

Even geen fietsdagen. De fietsen genieten van een welverdiende pauze en dat doen onze benen en lijven ook. Afgelopen vrijdag stond er bij ons hotel in Vegas een bak van een huurauto voor ons klaar, een Ford Experience SUV. Veel groter dan we gereserveerd hadden, maar blijkbaar had Hertz geen auto’s voorradig die enigszins leken op onze Suzuki Alto en Citroën C1 van ons thuis. Dus wij in deze kanjer van een wagen, waar we maar liefst vijf passagiers in mee zouden kunnen nemen. En ook onze fietsen hadden er met gemak in gepast. Een automaat, zoals vrijwel alles hier.

Daarmee rijdend leverde een paar koddige en gelukkig net niet hachelijke momenten op omdat wij als versnellingsrijders gewend zijn de linkervoet voor koppelen en remmen te gebruiken. In een automaat moet je je linkervoet eigenlijk uit het raam hangen. Maar wat deden wij in het begin natuurlijk… tegelijk gas geven en met de andere voet vol op de rem gaan staan. Welnu, de mandarijnen konden we door de hele auto gaan terugzoeken. En gezien de grootte van de bak viel dat niet mee.

Gelukkig kregen we die gas/rem-techniek vlot (R) en minder vlot (J) onder de knie. Handig ook wel, omdat we al snel in de hoge bergen van de Sierra Nevada belandden. Met pieken boven de 4km en wegen boven de 3000m is dat gebergte in de staat Californië beslist niet eenvoudig te doen. Veel linker en enger dan de Alpen. De Sonora-pas bijvoorbeeld met enorme steile hellingen.

Eerste stop met de auto was Death Valley. Maar daar kon al meteen een streep doorheen: dat nationale park was afgesloten wegens kapotte wegen, veroorzaakt door een flinke storm een tijd geleden. Dat betekende omrijden en een flink stuk ook. Yosemite National Park was de volgende highlight op de bucketlist. Daar wilden we zaterdag eens goed de tijd voor nemen. We waren alleen niet de enigen. Prachtig weer, weekend; zowel de Amerikaanse medemens als het toeristenensemble propten zich en elkaar bijeen in de smalle vallei die door allerlei reusachtige granieten rotsformaties omgeven wordt. Zo hoog als wolkenkrabbers. De mens is dan een kleinigheidje in de natuur. Prachtig gebied, maar over- en overbevolkt op deze zaterdag de 7e oktober 2023. Zó veel auto’s dat parkeren onmogelijk was en het Visitors Centrum gewoon onbereikbaar bleek. Jammer. Ervaring rijker, illusie armer.

De dag erna, Alkmaars- en A**x-Ontzet, moesten we de Sierra Nevada weer door, nu weer terug van west naar oost. Er staat nog meer op het programma deze zes autodagen. De Sonora-pas bijvoorbeeld.Voor Ford Expedition te doen. Suzuki Alto: onmogelijk. En beste medefietser: doe geen poging daar te gaan rondrijden. Levensgevaarlijk. Hellingen tot 26%, klim vanaf 700 meter tot 3000. En dan weer naar beneden met allerlei rare en enge bochten, bulten en dips. Je kunt nog beter met de fiets een achtbaan op de kermis uitproberen. Ook daar is de route smal en ontbreekt de vangrail. We hebben die pas gedaan, overleefd. Gelachen en gehuiverd.

Via deze pas verlieten we Californië en kwamen we Nevada weer in. Californië zien we nog wel terug met de fiets, over een week. Maar dan nemen we wel een andere route. We hebben nu drie dagen met de auto gedaan en elke dag 400km gereden. We gaan nu een langer stuk doen, richting Utah, voor weer een paar andere National Parks. Daarover volgende keer weer, tot over drie dagen!