USA 23.17 – MONUMENT VALLEY

Za. 25 sept. MONUMENT VALLEY (Arizona) km stand 4052.

Route: Pagosa Springs – Bayfield – Durango – Mancos – Cortez – Aneth – Bluff – Mexican Hat – Monument Valley.

De afgelopen dagen hebben we eerst nog flinke ritten met veel hoogtemeters in de Rocky Mountains gemaakt. Met als hoogtepunten het toeristische Durango -geboorteplaats van Jumbo-Visma’s Sepp Kuss, winnaar van de recente Ronde van Spanje- en de omgeving rond Bluff, met fraaie natuurgebieden en grille rode zandsteenformaties. Vanuit Colorado ging het even naar Utah en vanmiddag hebben we de eerste paar kilometers in Arizona afgelegd. Hoogste punt van onze reis is nu 2552 meter, tijdens de laatste klim in Colorado. In totaal zijn we de 4000 km gepasseerd, dus zeg maar op tweederde van onze reis. Het gaat nog altijd volgens schema. Onze lijven zitten helemaal in fietsmodus en kijken niet meer op van dagen van 100km en 1000 hoogtemeters.

We zijn inmiddels de Rocky Mountains uit en nu het echte Wilde Westen binnengereden. Een droommaanlandschap met John Wayne- en Clint Eastwood-panorama’s. Geboortegrond van de Native Americans. Het deel van dit land met fabelachtige natuur en waarvoor je als (fiets)toerist komt. We fietsen er met een heerlijk gemoed doorheen en willen later, als Las Vegas nadert, nog een paar dagen met een huurauto verder gaan rondrijden. Je kunt nu eenmaal niet àlle fraaie plekken van dit land met de fiets aandoen.

Monument Valley is de plek waar we vandaag zijn aangekomen. Een fantastisch futuristische omgeving. We zitten hier in een kamer in een hotel met uitzicht op de Mitten Butte, de Merrick Butte en de Elephant Butte, de drie meest in het oog springende rotsenformaties van dit dal. Vandaag dus een hotel. Een echt toeristenhotel waar we vanmiddag de eerste andere Nederlanders tegenkwamen. Meestal overnachten we in de kleinere motels. Daar zijn die voor, zou je verwachten. Maar motels zijn hier niet alleen voor reizigers, maar ook voor de echte werkers. Wegenwerkers, grondwerkers, technici, bouwmensen… zij die ver weg in dit immense land wonen en logischerwijs niet elke werkdag om 5 uur naar huis kunnen. Zij verblijven ook (en juist) in motels. En daar wringt de relatie met de argeloze toerist. Die op de benedenverdieping slaapt (omdat er dan zonodig twee fietsen gemakkelijk naar binnen gereden kunnen worden) en om 5 uur ’s ochtends wakker gestampt worden door heen en weer marcherende laarsvoeten, doorspoelende toiletten, douchegeluiden als de Niagarawatervallen en vlak voor je motelkamerraam startende en tien minuten ronkende bedrijfsauto’s, bij voorkeur witte RAM- of Chevrolet-pickups. De toerist is dan al wakker en met zijn tweetjes doen wij toch niets tegen dat leger van kabaalmakers. Voordeel is dat we geen wekker nodig hebben. Die anders nog wel om 6 uur afgaat omdat de vorige motelkamerbezoeker die zodanig ingesteld had en niet de moeite genomen heeft om het alarm er weer af te zetten (we trekken tegenwoordig maar lekker de stekker uit de wekker).

Er kwam een vraag over het prijsniveau hier. Welnu, het gewone prijsniveau voor de dagelijkse behoeftes in de USA is te vergelijken met dat van Europa (na de inflatiegolven). Iets duurder, maar dollar en euro liggen dicht bij elkaar en dus is ons uitgavepatroon goed te volgen. Nu de echte toeristenplekken zijn gekomen, kan de portemonnee echter open. Of beter, kan de creditcard tevoorschijn worden getoverd. Zonder creditcard begin je niets in dit land. Er wordt nog volop met cash gedaan; pinapparaten, de ATM’s, staan als fastfood drive-in langs de weg. De reguliere betaalpas (hier: debitcard) is voor ons een stuk moeilijker te gebruiken. Lang niet alle pinmachines hier zijn geschikt voor onze Europese pas. Ook niet als die op ‘wereld’ staat.

We weten inmiddels niet beter en lopen zelf als een mobiele pinmachine rond om ieder geval altijd ergens te kunnen betalen. New York schijnt vreselijk duur te zijn. Daar waren wij dan niet. Maar plaatsen als Miami, Pagosa Springs en Santa Fe bijvoorbeeld waren al superduur. Uitzondering New Orleans, dat was relatief nog goedkoop. Nu met dé toeristentrekkers -letterlijk- in zicht, gaan de vraagprijzen driemaal over de kop. Monument Valley, straks Grand Canyon, Las Vegas: we zullen niet voor niets voor deze reis hebben gespaard. Overnachting voor 300 dollar (tent alleen al voor 100), excursie voor 75 p.p., beginnend vanaf daar… Creditcard erbij en u mag meedoen. Tot die vol zit en dan mag kaart twee erbij (even terzijde… dat is hét probleem van de alsmaar met creditcard op de pof kopende bevolking die vervolgens de opgelopen schulden niet kan aflossen… gevolg persoonlijk faillissement… gevolg huis uit, gevolg belanden op straat of in het RV-park…) Maar is het hier niet net zo als de toeristenplekken elders op de wereld? Een Amsterdams terras, stedentrip naar Parijs, Turijn, Helsinki, Londen of Berlijn: overal is de toerist de melkkoe en dat heeft hier de American Native, de Navajo bevolking, ook allang begrepen. De I-phone is handiger dan rooksignalen, de tipi staat er als relikwie en de tomahawk is souvenir.

Het weer tot slot. In de bergen was het koud, tot oplopend 22 graden in de zon. In de loop van de dag zware bewolking, regen en onweer. We waren nog maar net de hoge bergen uit en de temperatuur schoot alweer naar 27 graden. En volop zon. Alleen vandaag juist hadden we een bewolkte en wat heiige dag. Terwijl het ook nog eens goed geregend heeft in de vooravond. Uitzonderlijk. Morgen is de verwachting echter volop zon en warmte, zoals het hier ook zo vaak voorkomt. Zou mooi zijn, want we hebben morgen een excursie gepland die diep door Monument Valley gaat (Foto’s staan morgen op deze site). De fietsen en benen krijgen even wat rust om maandag weer verder te gaan richting next stop: De Grand Canyon.