USA 23.16 – DOOR DE ROCKY MOUNTAINS

Di. 19 sept. PAGOSA SPRINGS (COLORADO) km stand 3693

Route: Santa Fe – Pojoaque – Abiquiu – Cebolla – Tierra Amarilla – Chama – Pagosa Springs.

Het zijn de dagen van de records… Allereerst het waarschijnlijke hoogtepunt van de reis en dat bedoelen we letterlijk; meters boven zeeniveau. Vandaag kwam dat op 2456 meters. Na al heel wat keren tussen de 2400 en 2450 te hebben gebivakkeerd. Want zo gaat dat hier; het gaat maar op en af en dan meestal 50 meters omhoog en 30 naar beneden. Tweede record heeft daar direct mee te maken; het aantal hoogtemeters op één dag staat nu op 1098. Da’s veel voor ons (in de Tour de France heet dat een vlakke rit…). Een derde record is een triest…. Drie lekke banden vlak achter elkaar… Ik heb nog nooit een fietsvakantie gedaan met meer dan één. Vorige week een lekke band en eergisteren op één dag twee. Terwijl we juist net daarvoor in Santa Fe de voor- en achterbanden hadden laten omwisselen. Achter (meer gewicht) slijt eerder dan voor. Er was daar een prima fietsenmaker die meteen de versnellingen weer even kon bijstellen. Oorzaak van de pech is ons wel duidelijk. We rijden meestal in de vluchtstrook van een weg. Als die er is, het meest veilig. Nadeel is echter, dat daar zoveel rotzooi ligt dat het al een wonder was dat we niet eerder lek gereden waren. Karrenvrachten steentjes, glas, puin, plastic, afval. Dat kunnen de Schwalbes Marathon plus wel aan. Maar ook liggen er zoveel restanten van geknalde autobanden, die van die kleine metalen spiesjes achterlaten. Net haarscherpe naalden. Ondanks dat we die resten autoband ontwijken, raken we die naalden blijkbaar. En daar zijn onze banden niet tegen bestand. Dus onze reservevoorraad binnenbanden slonk snel. Gelukkig slagen we erin zo’n lekke band in twintig minuten te vervangen, plakken doen we ’s avonds op de overnachtingsplek. Maar balen is het wel. Het zou een loffelijk streven zijn van de overheid hier om de vluchtstroken regelmatig te schonen, maar we hebben er weinig fiducie in dat dat tijdens onze reis en alleen voor ons vakantiefietsers uit Nederland nog eens gebeurt. Of whenever.

We hebben inmiddels New Mexico verlaten. Een staat die ons wel beviel. Overduidelijke Spaans/Mexicaanse invloeden en een mooie natuur. Santa Fe was erg leuk en de route vanuit Santa Fe naar de stategrens met Colorado, staat nummer 7 van onze reis, was ronduit sensationeel. Een schitterende route door ‘red rock’gebied, rode zandsteenformaties. Die kom je wel vaker tegen in dit land, maar voor ons, vakantiefietsers uit Nederland, is het toch wel een regelrechte sensatie om als nietige mensjes door zulk groteske natuur te mogen fietsen.

We hebben ons sinds een paar dagen in de Rocky Mountains verschanst. De hoogte hiernaartoe werd langzaamaan steeds meer en meer. Sinds voor Santa Fe zitten we boven de 2000m. In Europa, de Alpen, ben je dan allang de boomgrens gepasseerd, maar hier staat het nog ver boven de huidige 2400 vol in het groen. De bomen hebben het hier nog prima naar hun zin. De temperatuur is navenant aan de hoogte: ’s nachts flink koud, rond 4 graden. In de ochtend als we om 9 uur vertrekken, is het net aan 10 graden. Dan stijgt het door in volle zon naar een aangename 21. Tegen een uur of 2 verandert de kraakblauwe lucht drastisch: zwaar donkere wolken pakken zich tezamen en regenbuien en onweer zijn het gevolg.

We proberen voor die tijd binnen te zijn, maar dat is dan wel flink doorfietsen. En dat is weer afhankelijk van de weg die we nemen, want zoals gezegd is die verre van vlak. In de bergen hier zijn het geen stijgingspercentages zoals in de Alpen, hier zitten we tussen de twee en zeven procent. Twee procent is niets normaal gesproken, maar de hellingen zijn kilometerslang en uiteindelijk gaan we niet sneller dan iets van 10 km/uur. Vandaag een vier kilometer klim van 6% en toen gingen we niet sneller dan 6… Afdalen daarentegen is weer van jottem. Vier kilometer lang naar beneden op goed asfalt (dan rijden we niet in de shoulder, als die er al is) betekent suizen op volle vaart. Uit bezorgde veiligheidsoverwegingen vanuit het thuisfront noemen we onze topsnelheid hier niet. Doen we wel weer als we thuis zijn.

Vandaag kwamen we aan in Pagosa Springs. Een plaatsje met allerlei warme natuurlijke bronnen in de open lucht. Ik ben hier in 2017 al eens geweest, ook in die bronnen, en we hadden nu veel zin om daar samen in te gaan, na onze fietsdag. Een uur of twee, zoiets. Staan we voor de kassa, blijkt de entreeprijs 65 dollar per persoon te zijn plus nog eens 10 voor een handdoek. Zware teleurstelling. We geven hier best wel wat dollars uit, maar deze kosten waren ons even te gortig. Niet gedaan dus. Ter genoegdoening zien we de rest van de middag dat het klettert van de regen en nemen wij allebei een heerlijk warm bad in ons eigen Quality motel (dat ook al flink aan de prijs is). Een andere overnachting hadden we twee dagen geleden, via WarmShowers. Dat is een internetplatfom van wereldfietsers die aan elkaar een overnachting aanbieden. We belandden bij Mehmedi en Erin in Abiquiu, of beter: een stuk erbuiten, via een ‘dirt’road ver afgelegen te bereiken. Een leuke ‘gratis’ overnachting, dank nogmaals aan de hosts!

Vanaf deze plaats Pagosa Springs gaan we grotendeels de route doen die ik (Johan) in 2017 heb gedaan hier. De landschappen die gaan komen, wil ik graag nog eens zien en beter, met elkaar delen. De Rockys gaan we in een dag of twee verlaten om daarna uit te komen bij een van de mooiste stukken, Monument Valley. Waar de temperaturen weer hoger liggen en de middagregen en -onweer hopelijk verleden tijd zijn.