USA 23.15 – SANTA FE

Vr. 15 sept. SANTA FE (NEW MEXICO) km stand 3433.

Route: Adrian – San Jon – Tucumcari – Newkirk – Santa Rosa – Dilla – Romeroville – Rowe – Santa Fe.

Dag 45 van ons avontuur en dat is precies op de helft van de tijd die we hebben. In kilometers waren we al over de helft. Kortom: we liggen op schema! Vier dagen geleden postten we het vorige verslag. We zijn inmiddels weer 400km verder, in noord-westelijke richting. Ritten van 104, 94, 99 en 100km door New Mexico. Aanvankelijk ging deze staat moeiteloos verder met waar Texas gebleven was (glooiend vlak en saai), maar al snel kwamen de bergen in zicht, de Rocky Mountains, en het landschap veranderde duidelijk. Woestijn met begroeiing, mesa’s (afgeplatte bergketens), fraaie panorama’s en het ging en gaat onverminderd omhoog. Dat deed het al in Texas, maar inmiddels hebben we al de tophoogte van 2300 meters boven zeeniveau bereikt. Dit Santa Fe, waar we vandaag arriveerden, ligt op 2130. De afgelopen twee dagen twee keer bijna 1000 hoogtemeters, want de wegen blijven maar golven.

Meest opmerkelijke de afgelopen dagen is de enorme terugslag in het weer. Het koufront dat de driemaandelijkse hitte hier zou gaan verdrijven, heeft dat aardig voor elkaar gekregen. Dat het met de temperatuur wel wat minder mocht, zullen we niet ontkennen. Maar terug van 40 graden naar net aan 20 betekende ondershirt aan en ook eens buiten pauzeren in plaats van bij de airco van een tankstation of wegrestaurant. Nog meer ongebruikte kledingstukken konden uit de tas: regenjack, regenbroek, windjack en schoenhoezen. Het heeft de laatste dagen geregend tot veel geregend. En gisterenavond nog een knallend onweer met flitsen en enorm veel regen. We zaten nog maar net in onze trekkershut op de KOA-camping bij Las Vegas.

Niet hét grote Las Vegas in Nevada -daar komen we volgende maand pas-, maar de kleine naamgenoot in New Mexico. De enige collega-wereldfietser die we tot dusverre zijn tegengekomen (uit Berlijn) had in al zijn goedheid net zijn tent opgezet toen het noodweer begon… Gezellig trouwens, zo’n kampeerhut. Sneu alleen voor Remco die zo voer voor prikkende muggen was.

Nog meer prikpech: een scherp pinnetje doorkliefde Remco’s achterband waardoor we met de eerste lekke band van de reis geconfronteerd werden. Binnen twintig minuten hersteld!

Nog wat meer dieren wel en wee: Johan die zonder erg over een slang reed en die in tweeën doorsneed, duimgrote sprinkhanen, kevers van een centimeter of vier en een enge, onherkende (en dat willen we graag zo laten) zwarte spin van vuistdikte. Niet gaan vragen waarom we nog niet de tent hebben gebruikt.

Misschien wel het meest sinistere moment vond plaats bij het spookdorpje Montoya. We zaten zielig te schuilen voor de regen onder een viaduct. In de verste verte geen spin, kever of mens te ontdekken. Net op het moment dat we weer willen gaan rijden, verschijnt er bovenaan een zeg maar jezusfiguur (voor de beeldvorming het duidelijkst) die ons duidelijk wilde maken dat hij verheugd over onze aanwezigheid was. Deed iets met zijn vingers dat nog het meeste leek op een draaiorgelbaas die zijn koperen bakje al schuddend onder de aandacht van de aanwezigen duwt. Wees ook naar zijn mond -de jezusfiguur, niet de draaiorgelbaas, maakte een gebaar dat hij een pintje bier naar binnen werkte. Ik begreep plots waarom er dagelijks nog zoveel gelovigen naar Fatima afreizen om de verschijning van Maria te herdenken. Hier, nu, tijdens onze fietsreis door Amerika, vond wederom een opmerkelijke verschijning plaats en we willen dan ook genoemd spookdorp Montoya voordragen als bedevaartsoord. Barmhartig als we zijn, hebben we een flesje sinaasappelsap achtergelaten en zijn we vervolgens stevig hard weggereden, de verschijning ons nog net zien nazwaaien (uit dank nemen we aan) in onze achteruitkijkspiegels.

Sinds Amarillo bevinden we ons op historisch terrein: we fietsen grote delen van de legendarische Route 66. Die loopt dwars door het land, van Chicago tot Los Angeles. Niet die hele route bestaat nog, maar sommige delen zijn nog authentiek. Inclusief kwaliteit wegdek. Plus al die kleurige motel- en winkelreclames, de oude en vervallen panden uit vergane tijden. Downtown Amarillo, Tucumcari en Santa Rosa: gewoon heel leuk om over historische gronden te fietsen!

Ook historisch is de hoofdstad van New Mexico waar we vandaag zijn aangekomen: Santa Fe. ‘Heilig geloof’ vanuit het Spaans. Veel Spaans-Mexicaanse en indiaanse invloeden. Het type mens hier is weer heel anders dan in Alabama of Mississippi, grappig hoe we met het land ook de inwoners zien veranderen. Al bij het binnenrijden zagen we al dat dit Santa Fe enorm verschilt van al die Amerikaanse plaatsen met schreeuwende fastfood-, verzekerings- en overnachtingsreclames langs de hoofdweg. Hier allemaal van die fraaie kubusvormige zandkleurige gebouwen die we nog niet eerder tegen zijn gekomen. Zaterdag een pauzedag hier om al dat fraais beter te kunnen bekijken. De foto’s komen morgen in het fotoalbum op deze site te staan.

Tot slot: allemaal enorm bedankt voor alle lieve reacties op deze site! We hebben geeneens tijd om iedereen te antwoorden, maar neem aan dat we je reactie bijzonder op prijs stellen!