We zijn begonnen!

2017… exact 50 jaar nadat hier in Amerika de Flower Power opkwam. San Francisco…. Flowers in your hair… De hippe hippietijd. Scott MacKenzie, Janis Joplin, Jimi Hendrix, Mama’s & the Papa’s. Dat was 1967. De Summer of Love. En nu, ik – hier, op de fiets. Voor het eerst in Amerika en met uitdaging 1 voor de boeg: Amerika van coast naar coast fietsen. Laat ik nu ook die kant op moeten…. San Francisco…

Op Schiphol

Gisteren begon de trip. Op papier een helder reisschema zonder obstakels. In uitvoering een hobbelpad waarbij de Vlaamse klinkerpaden op een gladde asfaltweg gaan lijken.
Weggebracht door vrienden en familie. Keurig op tijd op Schiphol. Zeer vlot door de incheck en douane. Licht traantjepink toch wel. Eerste deel van de vlucht, naar Dublin: geen enkel probleem.
Binnen anderhalfuur terug op het vliegveld waar Maria en ik vorig jaar ook nog bivakkeerden. De ‘lol’ begon echter nadat ik de Ierse douane gepasseerd was en al min of meer de USA binnen was gekomen. Na de laatste controle werd ik even apart gezet en na wat wachten bleek dat ik niet door mocht reizen. Ik zou 3 maanden in de USA gaan verblijven. 15 augustus in en 15 november uit. Dat was de planning die het reisbureau voor me geregeld had. De tijd die je echter zonder visum in de States mag verblijven, is echter 90 dagen. Voor velen en ook voor mij staat 3 maanden wel zo’n beetje gelijk aan 90 dagen, maar met de kalender in de hand (half aug + sep + okt + half nov) kwam mijn bezoek uit op 92. En dat was de crux. Ik mocht zo de States niet in. Mijn vlucht van 15 november moest worden omgeboekt. Eerder dus. Dat had ik met mijn mobiel kunnen regelen, ware het niet dat ik van balie tot bureau tot desk werd verplaatst, tot slot bij Aer Lingus werd neergezet en mijn vervolgticket voor vandaag werd ingetrokken. Bij Aer Lingus vond ik gelukkig begrip en mocht en kon ik dan bellen naar Nederland. Reisbureau Travelworld ingeschakeld, daar trad men meteen adequaat op. De tijd begon inmiddels te dringen. Ik had ruim overstaptijd (meer dan 3 uur) en dat was mijn geluk. Terwijl ik meer dan serieus begon te vrezen dat ik mijn vlucht vandaag zou gaan missen (met alle gevolgen van dien…fiets?? hotel??), kon mijn vertrekdatum en -reis uit de USA worden aangepast. Niet op 15 november, maar 11. Met veel rennen en vliegen slaagde ik er vervolgens in om nog net, 10 minuten voor de boarding zou gaan sluiten, mijn vervolgvlucht te halen.

Puf en zucht.
Gelukkig was de vervolgvlucht lang genoeg om weer tot rust te komen. Fiets en bagage waren gelukkig nog niet het vliegtuig uitgehaald. De vlucht naar Orlando duurde 8½ uur. Goede vlucht, ging redelijk snel. Paar films, paar keer ogen toe. Om 18.30 uur Orlando-tijd (in Nederland is ’t 6 uur later) landde de Aer Lingus-airbus. De baggage in flightbag (18 kilo) kwam al snel, Fiets duurde veel langer. Kwart voor 8 had ik alles en toen was ’t zoeken naar mijn taxibus. Had ik gereserveerd, om 8 uur besteld. Maar al wat er kwam, geen bestelbus voor mister J.
De bus zou kunnen staan in het begin van de taxiplaatsen…. of aan het eind…. 250 meter verder over vol perron. Of toch weer terug. Kon ook wel eens boven zijn, want Orlando Airport heeft twee etages waar taxiplaatsen zijn. Of was t toch beneden…. Je ziet t voor je…. J. met vliegveldkarretje met bagage en vooral Fiets erop. Door allerlei te smalle ingangen, laverend langs rijendik wachtende mensen, te smalle lift in en uit. Dat schema zo’n 3x achter elkaar, op zoek naar bestelbus. Gebeld waar die bleef. Geen reactie. En ook niemand van de andere taximaatschappijen die wat wist of eigenlijk ooit gehoord had van Platinum Reservations. Ondanks de digitale reservering die ik toonde….
Uiteindelijk, tegen 21.00 uur maar een andere tax genomen die me in een halfuur tijd naar Wyndham Resort bracht. Het was inmiddels al donker. Fietsen hier naartoe was geen optie geweest.
Twintig kilometer slechts, maar dat in een onbekend land, voor de eerste keer, in het donker, moe van de reis, fiets nog niet in elkaar gezet… Niet doen.
Om 21.30 uur kwam ik hier dan aan bij het resort, inmiddels 22 uur wakker maar vooral ook heel intensief bezig geweest. Moe, warrig, beetje ontsteld, maar ook opgelucht gaan slapen.

De kustlijn van Florida

Regenboog boven Florida

Nu, het moment dat ik dit schrijf, is het woensdag 16 augustus tegen het middaguur. Ik heb een voortreffelijk ontbijt genuttigd. Buiten is het erg warm (30 graden), hoge vochtigheidsgraad en binnen loeit de airco overal. Ook in mijn kamer van dit 700 kamers tellende hotel. En dan is dit hotel er eentje uit een schier oneindige rij hotels en resorts. Ze hebben geen idee hoeveel hotels enzo hier zijn, maar boven de 1000 zijn het er wel, dat zeker. Orlando Florida is het middenpunt van allerlei toeristische activiteiten. Van Disney tot Universal, van SeaWorld tot allerlei attractieparken. Maar daar kom ik niet voor. Ik kom om te fietsen, van oost naar west. En daar begin ik vrijdag mee. Eerst nog 2 nachtjes slapen en de lichte jetleg wegwerken.

NB Geen idee waarom ik bagage een paar keer als ‘baggage’ (luggage) wil schrijven en overal met dubbel l. Slaat de Veramerikanisering nu al toe?? Of komt t door de gillende resortkleuters, door hun ouders gedropt hier lekker los rond lopen te rellen, waardoor ik -oude man- me niet goed kan concentreren? Oftewel: Vergeef me mijn spelling/stijl-fouten. Dank je Maria.

Voor mijn kamer in het resort

Wyndham Resort Orlando
(boven en onder)

Vandaag, donderdag 17/8, de eerste fietskilometers gemaakt. ’n Kleine 40 kilometer naar Orlando City centre en vice versa. Over brede vierbaanswegen met verrassend fietsvriendelijk autoverkeer. En meer met meer fietspad dan verwacht en zeker minder dan het aantal getelde fietsers. Flink warm, 35 graden en volop zon. Die me het meest teisterde tijdens het lange wachten voor weer een verkeerslicht. Zonder beschutting…

Dit bericht is geplaatst in Wereldreis2: USA. Bookmark de permalink.

11 reacties op We zijn begonnen!

  1. Madelief schreef:

    Heerlijk Johan! Dat met die 92 dagen is toch wel erg vervelend, maar goed 11 november terugvliegen mooie datum zeg ik! Ziet er goed uit, geniet ervan 🙂 liefs Madelief en Rico

  2. Jasmijn schreef:

    Al wat kleine tegenslagen, gelukkig is het gelukt met de vlucht!
    Veel plezier.

  3. Roos schreef:

    Genoten van je verhaal.gelukkig maar dat alles toch nog op t nippertje geregeld kon worden! Ont-jetlagse en dan genieten maar,inclusief hobbels en obstakels 😉

  4. OO schreef:

    Wat heerlijk uitgebreid omschreven. En jij nu vast opgefrist na een heerlijke duik! 🙂

  5. jeanet du Pont schreef:

    geweldig geschreven! !!! de eerste lach is op mij gezicht verschenen. hopen de eerste van velen……….😀
    Gelukkig is alles goed gekomen, wat een goed voorteken voor jou hele reis moet zijn.

    dikke kus

  6. Anke Elve schreef:

    Ben zo benieuwd wat je van de VS vindt! Veel plezier

  7. heleen schreef:

    Alles weer opgelost, lekker doorgaan en succes met de eerste kilometers op de fiets! Ron en heleen.

  8. Anneke en Hans schreef:

    Bedankt vast voor je eerste verhalen. Met belangstelling zullen we de volgende verslagen volgen. Leuk om ons zo mee te nemen op jouw reis. Veel succes.

  9. Wil mooijen schreef:

    Wat mooi omschreven Johan. Wat een start.
    Laat je info aan Peter lezen.

  10. Ankie Walhout schreef:

    Fijn, dat je , ondanks het moeizame begin, wat een toestand!, nu echt begonnen bent.
    Ik zal je volgen, (maar niet altijd schrijven, want dat lijkt me niet te doen voor je om alles steeds te lezen).
    Johan, succes een fijne trip!
    Je buurvrouw Ankie

  11. Janny Hendriks schreef:

    Hoi Johan, wat een spannende dingen heb je al meegemaakt! Ik zag het helemaal voor me toen ik je verhaal las. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en heb je al lekker gefietst ! Heel veel geluk en plezier gewenst met het vervolg van je reis. Ook de hartelijke groeten van Jan.

Laat een antwoord achter aan Anneke en Hans Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *