Van de Great Plains naar de Rocky Mountains

TRINIDAD (Colorado), do.21 september, kilometerstand: 3079.

Eigenlijk is de route vanaf het westen van Oklahoma een saaie boel geweest. De Great Plains. De Grote Vlakten. Die kenmerken zich door een Grote Leegte. Want hoe meer ik naar het westen kom, hoe dunner het gebied bevolkt is. Daar tussenin Niets. Weide, vlakte, pampa, toendra, woestijn, call it what you want. Prairie! Met wat mazzel om de 45 kilometer een plaatsje. Met een beetje wind en een lekker zonnetje erbij fiets je dan al gauw een kilometer of 100 per dag. En die dagen heb ik gehad.

Door het westen van Oklahoma, het noorden van Texas. Na Texas drie dagen door het noorden van New Mexico.
Daar zat echter een dag tussen die me nog lang heugen zal. Vol, pal, storm tegen. Door die Grote Vlakten. Geen beschutting, geen boom, geen Niets. Windkracht 8 op z’n minst met nog hardere windstoten ertussen. Da’s geen pretje. In Nederland was allang Code Oranje voor het hele land afgekondigd. In het midden van de USA probeerde een malle Hollander door dat Woeste Open heen te fietsen. Het lukte me een kilometer of 60. Een gemiddelde langzaamheid die dag van 13.

Die paar dagen New Mexico kenmerkten zich door lange, rechte wegen. Met ernaast een spoorlijn. De spoorlijn die grotendeels de Santa Fe trail volgt. Na Route 66 een tweede historische verbindingsroute door dit land. De Santa Fe trail was in eerste instantie een handelsroute van zo’n 1500 kilometer tussen het noorden van de USA (Missouri) en Santa Fe, dat destijds nog in Mexico lag. Eind 19e eeuw ontstonden er langs die Santa Fe trail allerlei plaatsjes, waar ik er nu ook een aantal van heb doorgereden en bezocht. Dalhart, Pampa, Clayton, Des Moines, Raton. Vul Main Street van zo’n plaatsje maar met wat bakken zand, paarden erin en je hebt het beeld van 1890. Zie het plaatje van Clayton hier boven…

Ondertussen blijft de weg in hoogte maar oplopen en komen de echte bergen in zicht. In het plaatsje Raton staat de hoogtemeter al op 1960. Boven zeespiegel dus. Gisteren heb ik in Raton overnacht, om vandaag de eerste echte bergpas te kunnen doen: De -inderdaad- Raton Pass. Die stijgt tot 7834 feet (ruim 2300 meter). Lijkt een hele klus, maar t scheelt natuurlijk dat de starthoogte al 1960 is.

Bovenop de pas ligt de grens tussen New Mexico en Colorado. De volgende staat dus alweer, nummer 9 in rij. Ook weer een tijdgrens gepasseerd. Nu Mountain Time, acht uur tijdverschil met Nederland.
En vanaf hier gaat het echte werk beginnen: De Rocky Mountains. Die liggen letterlijk voor de deur van mijn WarmShowersadres in Trinidad (de plaats hier, uiteraard) waar ik twee dagen blijf. Colorado (en straks Utah) zijn zo’n beetje de hoofdattracties van mijn fietsreis hier. Dat het mooi zal zijn, verzekert iedereen met. Dat het zwaar zal worden, daar ben ik van overtuigd. Veel fietsers zoals ik komen hier niet. Sterker nog, ik ben nog geen een fietscollega tegengekomen.

In de verte de rij Rockys

Het weer: 38 dagen op fietspad en daarvan 1 regen- & winddag, 1 stormkracht-tegen-dag en voor de rest zon, beetje wind, soms mee, soms tegen. Dat is best oke natuurlijk. Het is hier inmiddels ook herfst, maar de temperatuur zit nog altijd rond de 26 graden. ’s Ochtends wat killer, maar gezien de hoogte -boven de 2000 immers- is dat ook niet zo vreemd. Veel dagen heb ik boven de 100 kilometer kunnen fietsen, dat wordt nu minder, met de bergen op komst. Ik lig echter aardig op schema. Vijf weken onderweg en ik ben de helft van het land door. De eenvoudigste helft, dat wel..

Op de kaart hieronder kun je zie hoe ik gefietst heb en waar ik nu ben. Klik op de foto en de kaart vergroot zich zelf. Volg de donkere lijn van oost naar west.