Oklahoma

McALESTER (Oklahoma), vr 8 september.   Kilometerstand: 2099.

Gisteren ben ik Arkansas uitgefietst. “The Natural State”, zo profileert Arkansas zich en dat klopte ook wel. Ik heb van deze state genoten. Van de vlakte in het oosten tot de heuvels, laaggebergte zelfs, in het westen.

Interessant om te zien hoe zo’n groot land (mee)verandert. Niet alleen qua landschap, maar ook wat de mensen betreft. Even generaliseren: De laatste dagen heb ik geen so-called Afro-American meer gezien. Die is van het straatbeeld verdreven door white men in pick-uptrucks, met baard en cowboyhoed.

Ik ben inmiddels in state nummer 6: Oklahoma. Het land van Buffalo Bill, Lucky Luke en de Daltons. Ik voel me er meteen thuis.
Native Indian gebied: Choctaw Country. Dreiging van een hurricane is hier niet, daarvoor is de oceaan te ver hier vandaan. Maar waar Irma nog gaat komen, Florida, daar ben ik wél geweest…. 

Het fietsen gaat lekker. Per dag gemiddeld 100 km.  Dat lukt tot nu toe. Het weer zit mee. Weinig wind. Fraai nazomerweer. Rond de 28 graden en volop zon. Niet meer dat benauwde warme, maar droger.

De eerste bergen gezien en gehad, gelukkig. Mooie rustige wegen, tot je in de buurt van kruisende hoofdwegen  komt en dan is t ineens een wereld van verschil. Enige nadeel van de rustige binnenwegen zijn agressieve honden. Ergens in de evolutie is er is misgegaan tussen hond en fietser. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit naar ben geweest tegen enig vierpotig huisdier, maar dat is niet wederzijds blijkbaar. Al menig luid blaffend (so far so good), voluit sprintend (nog niet erg want ik ben sneller), met schuim op de bek en anders-doet-ie-nooit -hoor en agressieve vierpoter achter me aan gehad. Fiets wint t meestal probleemloos van hond, tenzij ik net in de klim ben. Mijn uit voorzorg aangeschafte dazer doet dan z’n werk. Zonder dat t hond blijvende schade oplevert, zendt dat apparaat een voor mens niet hoorbaar geluid uit. Waardoor hond even simpelweg stil komt te staan. En Fietser weer verder kan. De twee keffertjes die ik bijna overreden had omdat ik ze wel gehoord maar niet gezien had, heb ik als geste een halve kilometer achter me aan laten hollen.

Volgende pauzeplaats wordt Oklahoma City. Daar wil ik even een dag of 2 rondkijken en benen, billen en banden rust geven. In Arkansas heb ik 1 dag gepauzeerd, in kuuroord Hot Springs. Ik lig mooi op schema en kan dan ook even verder kijken hoe ik verder ga na Oklahoma. Groetjes allemaal!

Voor de statistici even het aantal kilometers so far, per staat:

FLORIDA 459,  GEORGIA  299,   ALABAMA  451, MISSISSIPPI  322, ARKANSAS  427  (OKLAHOMA 141)

 

 

 

 

Dit bericht is geplaatst in Wereldreis2: USA. Bookmark de permalink.

6 reacties op Oklahoma

  1. Remco schreef:

    Ziet er weer goed uit

  2. OO schreef:

    Leuk en duidelijk beschreven weer. Mooie foto’s ook hoor. Leuk ook die statistieken! 🙂

    Trapze verder hè!

    Oo

  3. Anna-Paulien schreef:

    Dat schiet al lekker op!
    Knap hoe je de honden de baas bent!
    Gelukkig tot nu toe slechts 1 vervelende hond op ons pad en die liep achter T aan!
    Ga lekker zo door, yes you can 😉

  4. heleen schreef:

    fijn om te lezen johan!

  5. John Visser schreef:

    YOU HAVE TO GET YOURSELF A PICK-UP TRUCK WHEN YOU GET BACK JOHAN-
    AND PRACTICE YOUR DRAWL.

  6. Danne schreef:

    Heerlijk stuk over mens/viervoeters. Haha. 🙂

Laat een antwoord achter aan heleen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *