Ushuaia bereikt!

USHUAIA (Vuurland/Argentinië). Vrijdag 19 januari 2018.               Kilometerstand 9277 (USA: 5746, Chili/Argentinië: 3531).

Ushuaia bereikt! De Argentijnse stad die zichzelf als “de meest zuidelijke stad ter wereld” afficheert. Woensdag rond het middaguur reed ik hier binnen. Toch wel weer even een bijzonder moment. Na San Francisco is dit het tweede eindpunt van mijn fietsreis door Amerika. Meer zuidelijker kan ’t niet, vinden ze hier. In Chili is echter net nog ietsjes zuidelijker een klein dorp gesetteld: Puerto Williams. Dat noemen ze daar dan weer “het meest zuidelijke dorp ter wereld”, jaja.

Beagle Kanaal: genoemd naar het schip waarmee Charles Darwin voer

Chili en Argentinië lijken op t eerste gezicht gezellige buren van elkaar, maar beide landen hebben een aardige historie opgebouwd waar het om territoriale zaken gaat. Verschillende eilandjes in deze streek worden door beide landen opgeëist, delen van Antartica worden door beide tot bezit gerekend. Het Vaticaan moest Vuurland in tweeën hakken en de onderlinge grens bij de gletsjers is nog steeds niet overal vastgesteld. Tot slot gaat Argentinië er maar vanuit dat de Falkland-eilanden hun bezit zijn…. Woelige baaien deze omgeving!

De laatste dagen over Vuurland waren gelukkig heel wat interessanter dan de eerste drie. Des te zuidelijker ik kwam, des te fraaier de omgeving. Bomen, complete bossen. Heuvels, complete bergen. Zelfs een echte pas. En wat weer betreft, mocht en mag ik niet mopperen. Het is nu volop zomer hier. Volgens mijn voorinformatie zou het hier dan 10 a 12 graden zijn. Maar dat valt reuze mee. In de ochtend is het fris, graad of 9. Maar in de loop van de dag gaat het naar de 16 tot 20 graden. Daarbij komt ook dat de wind in het zuiden veel minder is dan is het open noorden van Vuurland. En redelijk veel zon, slechts af en toe een bui. Kortom: het is best aangenaam vertoeven hier. Vind ik als doorgewinterde Nederlander. De plaatselijke bevolking loopt erbij alsof de volgende ijstijd aangebroken is. En als ik in een hotel of appartement overnacht, liggen er werkelijk vier dekens bovenop het dekbed.

Nu ik het toch over dekbedden heb…: ik wil de bijzondere leefomstandigheden van de Zuid-Amerikaanse Hondenbevolking eens aan de kaak stellen. Lezers dezes: heeft u een of meerdere honden als huidier? Vertroetel deze en laat uw huisgenoot gezellig deel uit maken van uw gezin. Laat m af en toe even blaffen als er een leuke hondin passeert. En geef een hondenkoekje als-ie lief doet.
In deze contreien zijn ook honden. Wat heet. Vanuit mijn observatie kunt u ervan uitgaan dat naast de stapel wilde straathonden élk huishouden minstens één hond heeft. Sommige honden bivakkeren 24/7 in voor- of achtertuin. Een groter percentage ligt verveeld of loopt vrolijk huppelend op straat. Hond zoekt hond en buurhond en zo nog een paar erbij en vervolgens gaat het hele stel al rennend en blaffend brommers, auto’s en fietser achterna. Ik schrijf bewust niet “valt aan”, want dat klinkt niet zo aardig. Voelt echter wel zo soms, ik kom dazers te kort.
In de strijd om de macht tussen mens en Hond laat deze laatste groep zich ook nog geregeld horen, in willekeurig dorp te C. of A. Hond 1 begint met niet te verklaren geblaf, hond 2 reageert, hond 3 van de straat verderop neemt t over en binnen een mum van tijd is het een kakofonie (geen 2 k’s, flauwe woordspeling) van hondenherrie. Eh. .. geblaf.
Herrie wordt t pas als Hond 1 enof 2 enof 3 enzo 8765,… dat midden in de nacht ook nog blijft doen. Tegen de tijd dat Hond 1 is schorgeblaft, is #8765 aan de beurt. Waarna het pandemonium weer opnieuw van start gaat. Welterusten doorgewinterde Hollander…. Viva los perros!

Maar we gaan weer fietsen. Binnenkort. Nu even een paar dagen pas op de plaats. Auto gehuurd. National Park “End of the World” in. Lange wandeling naar gletsjer hierboven. Fiets krijgt servicebeurt. En dan volgt het onvermijdelijke vertrek aanstaande zondag. Ik ga per bus terug naar Punta Arenas. Weer even Chili. Per bus, want dezelfde weg van 400 kilometer over Vuurland hoef ik niet nog eens ook in omgekeerde richting te doen. Er is namelijk maar één, doodlopende, weg op dit eiland. Vanuit Punta Arenas ga ik dan weer fietsen. Vanaf daar in noordelijke richting. Elke trap is er dan een naar huis. Niet dat ik daar al naartoe wil, maar ’t is gewoon een logistiek gegeven.

Op het kaartje hieronder kun je zien dat ik de rode lijn, Route National 3, naar Buenos Aires ga volgen. Zo’n 3000 kilometer en dat moet dan uitdaging nummer 3 (inderdaad) gaan worden.

Dit bericht is geplaatst in Wereldreis2: Chili/Argentinië. Bookmark de permalink.

6 reacties op Ushuaia bereikt!

  1. Dolly schreef:

    Hey Johan, Renske gaat weer terug naar Argentinië . Hard fietsen dan kom je haar tegen in Buenos Aires. En mocht je tegenwind hebben of t even niet ziet zitten; , The Proclaimers 500 Miles. Lekker hard, t heeft mij menig moeilijk moment in de bergen er weer bovenop geholpen. Zowel letterlijk als figuurlijk😄

  2. Danne schreef:

    Mooie mijlpaal behaald weer Johan! Alvast een goede reis richting Buenos Aires gewenst.

  3. OO schreef:

    Hei wereldreiziger!
    Weer met plezier gelezen. Handig en duidelijk de kaart die je toevoegde.
    Alvast een prettige busreis gewenst tegen wind. 🙂

  4. John Visser schreef:

    HI JOHAN
    IT’S ALL DOWNHILL FROM HERE MAN,PLUS A HAPPY ROARING 40’S
    TAILWIND,DON’T NEED NO E-BIKE. YOUR TROUBLES ARE OVER.
    JOHN—BRENDA—

  5. Ankie Walhout schreef:

    Hoi Johan, Gefeliciteerd met deze nieuwe mijlpaal. Ik geniet nog steeds van je verhalen. Een” nieuwtje”: Hier is eindelijk je kerstkaart aangekomen. Lang leve de post in Chili. Mooie postzegel en ongestempeld, dus mocht je nog een keer terug willen…. -).

  6. John Visser schreef:

    HI JOHAN
    YOU’RE REALLY TEARING UP THE COUNTRYSIDE MAN, ALTHOUGH THOSE FLAT, GOD-FORSAKEN PAMPAS WOULD ANNOY ME SOMEWHAT, ESPECIALLY IF THE ROADS ANGLE THE WRONG WAY. YOU MUST BE GIFTED WITH A
    SURFEIT OF PATIENCE, WHICH IS OBVIOUSLY A NECESSARY ASSET FOR A SUPER-LONG -DISTANCE BIKER. I COULD IMAGINE LESS GIFTED ONES ON THE ROADSIDE ,SCREAMING AND HOWLING WITH FRUSTRATION ,STOMPING ON THEIR BIKES,MOCKED BY THE UNCARING TEMPEST.–JOHN—BRENDA.

Laat een antwoord achter aan John Visser Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *