Torres del Paine

PUERTO NATALES, Chili, zaterdag 6 januari 2018. Kilometerstand 8523, waarvan in Chili/Argentinië 2776.

Ik ben weer terug in Chili. Des te zuidelijker ik kom, des te meer ik zal grenshoppen. Chili en Argentinië hebben tijdenlang problemen gehad met de onderlinge grenzen. Ook nu is er nog een gebied waar de grens nog niet vaststaat en het Vaticaan moest in de jaren 50 van de vorige eeuw eraan te pas komen om de grens tussen beide landen op Vuurland vast te stellen. En ik, ik fiets t ene land in en het andere uit. En zal dat nog een paar keer gaan herhalen. Kan ik in ieder geval niet in de problemen komen met de geldigheidsduur van mijn toeristenvisum. Die is 3 maanden, maar die eindigt bij het verlaten van het land en start bij binnenkomst steeds weer opnieuw.

De dagen door Argentinië na mijn vorige bericht kan ik in een paar woorden samenvatten: pampa, wind en niets. Niets in de letterlijke betekenis van het woord. Geen huizen, geen bevolking, geen bomen, Niets. Was weer even opletten toen ik hier in Natales een stoplicht tegenkwam. Wel overigens allerhartelijke automobilisten die de in het Niets turende fietser als bij afspraak consequent toe-toeteren, zwaaien of duim omhoog tonen. Een hart onder de fietsriem steken. Best welkom. Als je rekent op eindelijk wind-mee maar het voor één dag nou net zuidoostenwind is (‘Is het hier nooit!’; behalve als ik er net toevallig rijd, in zuidoostelijke richting). Of als je ineens niet meer vooruit komt omdat de regen de dirtroad in een modderpoel heeft veranderd (‘Het regent nooit hier in Argentinië’; behalve als….inderdaad) en het achterwiel met het spatbord heeft doen samenklonteren.

Tussen het Niets door moet er ook nog overnacht worden. Vanaf deze plek wil ik de mannen van de AGVP (het Argentijnse equivalent van onze Rijkwaterstaat) nog eens stevig bedanken voor hun gastvrijheid. Natuurlijk, mijn tent staat zó, te midden van het Niets. Maar een beetje beschutting in deze fiks winderige streek kan geen kwaad. Twee keer kon ik in de nabijheid van hun loods overnachten. Twee loodsen, zo’n 70 kilometer van elkaar verwijderd. Precies de afstand die ik puffend en zuchtend per dag kon overbruggen. De enige gebouwen overigens in de verste verten. Waar ik ook nog letterlijk kon bijtanken. Water. In Chili voldoende uit de natuur. In Argentinië geen bronnen.

Inmiddels dus weer terug op Chileense bodem. Chili, het land dat ik zo langzamerhand een warm hart toedraag.
Ik ben de grens nog niet over of het Argentijnse Niets verandert in een fraai berglandschap. Jammer genoeg is het weer niet zo geweldig de laatste dagen. Het regent geregeld. De wind is fors. Temperatuur gaat van 8 tot 16 graden.

Het fraaie berglandschap heb ik vandaag nog eens extra bewonderd tijdens een niet-fietsdag (‘rust’dag zal ik t niet noemen, er moest behoorlijk gehiket worden). National Park Torres del Paine stond op het programma. Een fraai en toeristisch gebied waar een gevulde portemonnee goed van pas kwam. Jammer genoeg kon mijn beleving van de dag niet tegen de ansichtkaartennatuur op. ‘The sun always shines on tv’, zong A-ha in de jaren 80. En reken er maar op dat op elke ansichtkaart, op elke foto in elke folder de Pieken van Paine -prachtig, kaal, woest- in vol ornaat te bewonderen zijn.

Zo niet vandaag. Zware bewolking en regen degradeerden het veelbelovende uitje tot een teleurstellende herinnering. Of ben ik inmiddels gewoon superverwend geraakt? Kan ik niet gewoon meer tevreden zijn met het aanblik van een guanaco of een ñandú? Dieren die ik slechts van plaatjes ken….

Ondertussen gaat het te bereiken einddoel, Vuurland, toch al stiekem in de buurt komen. Het is nog 250 kilometer naar de laatste plaats op het Chileense vasteland, Punta Arenas. De wind- hoofdstad van Patagonië. Vanaf daar gaat t met de boot over naar Tierra del Fuego. In de buurt van de Falkland-eilanden. Die door Argentinië vrolijk tot hun eigendom worden gerekend. Op posters, souvenirs en schilden. Waar zo’n Brexit wel allemaal niet toe kan leiden…

PS….. Voor wie geregeld de foto’s van mijn reis bekijkt (klik in de zwarte balk rechtsboven ‘Foto’s Amerika’): Dit WordPress programma plaatst de meest recente foto’s steevast vooraan. Zodra ik een computer kan gebruiken, zet ik ze weer allemaal op volgorde van tijd. Maar de laatste tijd heb ik geen computer tot mn beschikking en met de mobiel lukt dat niet. Excuses! Het eerste plaatje van Chili/Argentinië is het routekaartje. Tot daar dus de meest recente foto’s.  (Inmiddels aangepast!, 9 jan.)

 

Dit bericht is geplaatst in Wereldreis2: Chili/Argentinië. Bookmark de permalink.

3 reacties op Torres del Paine

  1. Danne schreef:

    Mooi verslag weer Johan.

    Tja, bergen die in de wolken verstopt zitten…. Hmmm…. Doet me ergens aan denken…. Dat hebben wij in Zwitserland met de Matterhorn eens gehad toch?! Dan maar foto’s maken van ansichtkaarten. 😉

    De foto’s die je nu nog hebt kunnen maken, laten overigens wel degelijk heel wat moois zien hoor.

  2. Heleen schreef:

    Bijna bij Vuurland! Ben benieuwd hoe weer/wind/neerslag/zon daar zal zijn! Succes!

  3. OO schreef:

    Veel zon en wind mee gewenst op Vuurland!
    Begin volgende week Ushuaia voor je…. 🙂

Laat een antwoord achter aan Danne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *