Kerst in Villa O’Higgins

VILLA O’HIGGINS, Chili/Patagonië. Kilometerstand 7983 (waarvan in Chili 2235).

Vijf jaar geleden was ik met Kerst in Wellington, Nieuw-Zeeland. 32 graden en volle zon. Nu weer op het zuidelijk halfrond. Waar het zomer is. Maar de weersomstandigheden zijn niet gelijk…
Het is 11 graden en het regent er stevig op los. Een grijze kerst met een wit randje. Het wit van de gletsjers waar ik de afgelopen dagen langs ben gefietst. En van de natte sneeuw die me bovenop een bergpas tegemoet kwam.

Ik ben nu in Villa O’Higgins. Het officiële eindpunt van de voor mij nu ook roemruchte Carretera Austral. Fiets en ik hebben de ruim 1000 kilometers die deze route telt, volbracht. Was het al niet zo’n druk bereden weg, de laatste drie dagen ging het door een volstrekt uitgestorven wildernis waar elke vorm van voor ons vanzelfsprekende voorzieningen ontbrak.

Geen winkeltjes, geen eetgelegenheden, geen water (maar watervallen en rivieren plenty), geen elektriciteit. Zelfs geen wifi (nou ja!). Back to basic. Fiets and me.
Om t een uur een auto. En geregeld andere wereldfietsers die net als ik de uitdaging van deze route aan zijn gegaan. Bij de ontmoeting met andere fietsers kon ik steevast in het Frans beginnen. Il n’y a plus quelqu’un en France, je croix.

Bijna had ik de gehele Carretera Austral zonder materiaalpech uitgereden. Werkelijk 7 kilometer voor het bereiken van de finish hier, merkte ik dat mijn achterband langzaam leeg liep. Bijpompen. Nog 6 km. Bijpompen. Nog 5. Bijpompen. Maar toen strandde ik uiteindelijk toch nog…  De eerste echte lekke band als gevolg van een ontmoeting met een der 5.435.877.988.521.800.943 stenen der Carretera.
(Ik tel voor het gemak de plofbanden eerder mijn reis niet mee als lekke band. Schuld nieuw wiel. O! ). Zielig en alleen, lost in nature, moest ik een nieuwe achterband inleggen. Mijn Engelse medefietser-for-a-while Tom kreeg van mij de zegen om de finish als eerste te bereiken. Met fietsen wint niet altijd de sterkste 😉

Ondanks de regen (dit deel van Chili staat bekend om de grote hoeveelheden neerslag) blijf ik volop van dit avontuur genieten. De grootsheid van de natuur is indrukwekkend. Natuur zoals natuur ontstond. Waar mensenhanden alleen een karrenpad met stenen en kuilen hebben aangelegd. Dat karrenpad dat helemaal niet veel slechter te berijden bleek, eerder beter dan in noordelijke delen. Waar de sterrenhemel ’s nachts, niet gestoord door enig kunstlicht, adembenemend fascinerend is. Waar een nederzetting vanaf 600 inwoners een wereldstad is. Villa O’Higgins, bijna aan het einde van de wereld.

Waar ik gisteren, de avond voor Kerst, werd uitgenodigd bij de Chileense familie die hier een bedrijf runt voor toeristen  (huisjes, ferry). Als Vreemde Kostganger mocht ik deel uitmaken van de Chileense cultuur om Kerst in te luiden. De hartelijkheid van de mensen hier is groots.

Waar ik me eerder afvroeg waar de thermostaat van de centrale verwarming zich zou bevinden. En die houtkachel in de kamer toch wel een knusse aanvulling op de huishouding vond. Inmiddels ben ik volleerd openhaard-aansteker geworden.

Morgen,  Tweede Kerstdag, ga ik weer verder. Een boot waar nog maximaal 15 andere fietsers op gaan, brengt me binnen anderhalf uur naar de overkant waar de Chileens/Argentijnse grens opdoemt. Nog één hoogst merkwaardig avontuur van 30 km wacht me. Geen autoroute, maar nu echt letterlijk een paardenpad waar hikers lopen en fietsers al dwietsend mogen proberen Argentinië te enteren. Als daarna het asfalt weer opduikt, slingert de route afwisselend door Argentinië en weer Chili verder naar het zuiden. Ik geloof nog ruim 800 km voor ik het beoogde einddoel Ushaia bereiken zal. Het avontuur wordt vervolgd. Wát een avontuur.

Feliz Navidad a todos!

 

Dit bericht is geplaatst in Wereldreis2: Chili/Argentinië. Bookmark de permalink.

5 reacties op Kerst in Villa O’Higgins

  1. Carla schreef:

    Kerst in Chili, wat een fantastisch avonturen beleef je en wij genieten volop met je mee! Johan, zalig kerstfeest in Chili! Veel succes verder en we zijn benieuwd waar je de jaarwisseling zal meemaken!
    Groetjes, Carla en Michel

  2. Hans schreef:

    Ons wacht een nieuwjaar met ongekende momenten. En jij begint rond de jaarwisseling een nieuw land te ontdekken met ook ongekende momenten. Argentinië. Laat ook ons weer verrassen met je verhalen en foto’s. Inspirerend!

  3. OO schreef:

    Wat heerlijk weer om te lezen.
    En o ja, ik herinner me nog een finish in Eire… ergens tussen Sword en Dublin.. 🙂
    Ik wens je alvast een leuke kennismaking met weer een land dat je kan bijschrijven op je lijst!

  4. John Visser schreef:

    HI JOHAN
    LOOKS A NICE PLACE, REDOLENT WITH HISTORY, ESPECIALLY COCHRANE,
    QUITE A GUY,OBVIOUSLY LOVED FIGHTING. ADMIRABLE FELLOW.
    YOU’RE ALMOST BECOMING A MACHINE JOHAN,INDISTUINGISHABLE
    FROM YOUR VITTORIO. YOU’LL ,SLOWLY ,IMPERCEPTIBLY, FUSE INTO
    A STEEL RIDER, UTTERLY UNAFFECTED BY THE ELEMENTS, CONTEMPTUOUS
    OF THE HIGH ANDES,OBLIVIOUS OF ANYTHING NEGATIVE. A SEPARATE REALITY, ANSWERABLE TO NO ONE.—BYE NOW—JOHN—BRENDA–.

  5. Ankie Walhout schreef:

    Wat een mooie foto’s wederom Johan, inclusief die waar jij op staat (hoe doe je dat toch steeds). Ik geniet van je verhalen.

Laat een antwoord achter aan John Visser Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *