De avonturen van Kuifje en Bobbie in Zuid-Amerika

VILLA SANTA LUCIA, CHILI, do 7 december.
Kilometerstand: 7173 (waarvan in Chili: 1426)

Na het vorige avontuur “Kuifje in Amerika” zijn onze hoofdrolspelers nu alweer drie weken op fietspad in Chili. Kuifje en zijn trouwe metgezel Bobbie, die kort geleden nog een operatie moest ondergaan en een nieuwe achterpoot geplaatst kreeg. Alle tenen van de achterpoot zijn inmiddels weer op gelijke spanning, dus Bobbie blaft en rent weer dat het lieve lust is.

Bobbie heeft het maar zwaar in deze dagen. Baas Kuifje laat Bobbie nu al vijf dagen over de Carretera Austral rennen. Nou ja, rennen… Baas Kuifje mag nu ook regelmatig het werk doen. Hij mag Bobbie met de regelmaat van de klok naar boven duwen. De fietsreis is namelijk een dwietsreis geworden. Duwen, wandelen, fietsen. De Carretera Austral is in de jaren zeventig, toen Kuifje nog een Kuifjeje was, door die gemene generaal Pinochet recht door dit land aangelegd om zo die onschuldige en afstandelijke zuiderlingen wat onder controle te krijgen. Bobbie vermoedt dat general P. dat niet in zijn eentje heeft gedaan, want het is me nogal een lang stuk. Ruim 1200 kilometer. En om alle andere Bobbies pijn te laten doen, bestond die “weg” alleen maar uit steentjes, stenen en keien. Bobbie maakt gelukkig ook mee dat de stenen en keien vervangen worden door asfalt. Dat is veel beter voor zijn pootjes.

Kuifje, waarschijnlijk op zoek naar een schat die zich ergens helemaal in het zuiden van onze aardbol bevindt, heeft trouwens ontdekt dat Carretera Austral niets anders betekent dan “Weg door het zuiden”. Dat blaft alleen wat minder lekker. Over blaffen gesproken, genoeg straathonden om een middelgroot land mee te bevolken. Gisteren stond er een lekkerbekkend bij de supermercado te wachten toen Kuifje brood en kaas in een van Bobbies tassen deed.

Fietsten Kuifje en Bobbie tot voor kort nog zo’n 80 tot 100 kilometer per dag, dat mogen zij hier wel vergeten. De lezer dezes stelt zich de klinkers van de Munnikenweg voor, vervangt die klinkers door afgeronde ongelijke keien, mengt dat beeld met het grindpad van de buren en denkt de kuilen en keien van een opengebroken weg in pakweg Lutjewinkel erbij en voegt tot slot een door zand overspoeld duinpad toe. Laat er vervolgens bussen en vrachtwagens over denderen en uw beeld van de Carretera Austral is compleet

Ook wordt de Carretera onderbroken door water. Dan brengt de veerboot van Kapitein Haddock uitkomst. Kapitein Haddock beheert drie ferry’s die nauw op elkaar aansluiten. Tijd om te fietsen was er niet, Bobbie kon in een pick-up truck van Jansen en Janssen vervoerd worden, de plaatselijke carabinieri.

Gelukkig geniet Kuifje nog steeds van het fraaie landschap. Dichtbegroeide wouden met fraaie fauna, waar het dwietspad doorheen slingert. Overal hoge bergen en vulkanen met besneeuwde toppen. Rivieren, meren, af en toe wat dorpjes. Want des te zuidelijker, des te minder bevolkt. Maar echt fietsen, kilometers maken, dat zit er even niet in. Als Kuifje nu per dag 50 kilometer kan maken, mag ie z’n handjes dichtknijpen. Niet te hard in Bobbies oren alleen.

Toch, soms, is de weg echt weer een weg. Is ’t ineens prachtig asfalt. Want ook de Carretera Austral moet met zijn tijd meegaan. Op verschillende plekken wordt er aan de weg gewerkt. Want overigens het dwietsen weer tot gevolg heeft….

Overnachten doet Kuifje in de tent op een prachtige, piepkleine camping in het regenwoud. Of in een cabaña, een vakantiehuisje. Of bij de uiterst vriendelijke bevolking in huis. Waar er dan weer door Tante Sidonia gekookt wordt. Maar dat is weer een heel ander verhaal.

Dit bericht is geplaatst in Wereldreis2: Chili/Argentinië. Bookmark de permalink.

5 reacties op De avonturen van Kuifje en Bobbie in Zuid-Amerika

  1. Anna-Paulien schreef:

    Dag Johan,
    Wat een avonturen beleef jij zeg! En inmiddels een flink verbouwde fiets vanwege de bizarre toestand van de wegen.
    Dapper voorwaarts, ik vind het een mega prestatie.
    Hier inmiddels winterse buien en flink wat griepslachtoffers op school.
    Volgende week alweer kerstgala: we zullen jou en je muziek missen maar ook een glas op je gezondheid drinken. Take care met dat razende verkeer om je heen! AP

  2. Janny Hendriks schreef:

    Dag Johan,

    Vol bewondering jouw laatste avonturen gelezen en nu weer helemaal bij! Wat een verschillende landschappen kom jij tegen op je reis en wat een hindernissen heb je inmiddels al overwonnen!
    Ik hoop dat de pech nu voorbij is en de wind eindelijk zal gaan draaien. Blijf genieten en goed uitkijken in het chaotische verkeer daar.

    Lieve groet,

    Janny

  3. OO schreef:

    Top weer om je verhalen te lezen..
    Wees een beetje lief voor Bobby hè!
    Grtz, Oo

  4. wim en yvon schreef:

    Ha die Jo,
    Als je deze 3 woorden snel uitspreekt , is het net of je adios zegt, maar dit ter zijde.
    Genieten van je verhalen en je prachtige foto`s !!
    Europees gezien waan ik me in IJsland, Zwitserland..
    Ben je Ann- Marie nog tegengekomen in Amarillo?
    Wat een avonturen allemaal Jo ! Wat goed, dat je die braam ontdekte -zélf alles weer repareren- je wordt ongelooflijk allround hoor!
    Hier alles z`n gangetje …in de sneeuw , jawel! Op naar alle kerstjolijt op school en privé. Je kent het wel…en zult het dit jaar vast niet missen, hiha.
    We denken aan je , zwoeg nog even lekker verder -hopelijk snel weer minder tegenwind en meer begaanbaarder wegen. xxx Wim en Yvon.

  5. Hans schreef:

    …en wat is er mis met Lutjewinkel??

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *