BUENOS AIRES, Argentinië. Zondag 11 maart 2018. Kilometerstand 12.290 (USA 5746, Chili/Argentinië 6544).
Vandaag precies een half jaar onderweg. En na San Francisco, Santiago en Ushuaia is er weer een mijlpaal bereikt. Want: We zijn er! Fiets en ik. En alles wat we de afgelopen weken en maanden mee hebben gezeuld (op de inhoud van twee postpakketten na, waarvan een na enig oponthoud door de Nederlandse douane uiteindelijk toch in Alkmaar arriveerde; de ander was verrassend razendsnel over).
Vanmiddag om drie uur reed ik bij La Boca de hoofdstad Buenos Aires binnen. Tal van voorsteden al op eerdere rij; Avellaneda, Quilmes (waar de lekkere cerveza vandaan komt), Varela, Bosques enz enz. Van de 80 kilometer die ik vandaag heb afgelegd, gingen er zeventig door stedelijk gebied.
Met de voorkennis die ik had, had ik me voorbereid op een lange fietsdag tussen dikke rijen autoverkeer. Het zou nog erger worden dan Santiago, Chili.
Dat viel reuze mee. Ten eerste omdat ik stomtoevallig op zondag deze stad binnenkwam. Ten tweede omdat het vrachtverkeer geheel ontbrak (dat volgde de autosnelweg) en daarbij had ik, met Google Maps in de hand, de mazzel dat ik soms op wegen belandde waar ik plots de enige weggebruiker was.
Het was de policia zélf die me had gewaarschuwd voor het gevaar dat fietsen naar Buenos Aires met zich mee zou brengen. Met een fiets naar de Capitol de la Federacion, kón dat eigenlijk wel…. Gangs die me zouden overvallen, roekeloze automobilisten, opengebroken wegen… Nu heb ik niet de gewoonte om adviezen van veiligheidsmensen in de wind te slaan, maar enige ervaring met fietsen in Argentinië heb ik inmiddels wel. Op de overvallende gangs na heb ik hier zo langzamerhand de gekste capriolen in het verkeer wel meegemaakt. Het gaat even te ver om dat hier nu allemaal te noemen, maar bedenk gerust de meest malle of gevaarlijke verkeersfout of -overtreding en ga er maar vanuit dat ik die hier heb meebeleefd. Ik heb me geeneens meer verwonderd de laatste tijd en ik heb me meer dan eens voorbereid op wat voor merkwaardigs het verkeer rondom me zou kunnen gaan doen. Mijn anticipatievermogen heeft een flinke boost gekregen in dit land…. Het ‘gevaar’ vandaag bleef beperkt tot een paar op-fietser- katapultschietende prepubers en een paar overhaaste buschauffeurs die hun vehikel bij voorkeur bovenop mijn voorwiel wilden inparkeren.
Ondanks de eentonige omgeving heb ik de andere dagen van de afgelopen week nog wel best van alles meegemaakt.
Mijn laatste tentovernachting bij een boerenerf, dat een van de honden des huizes blafbaar niet zo op prijs stelde en dat urenlang midden in de nacht luidkeels liet merken. De lafbek bleef weliswaar achter zijn kant van het hek, maar Tent en hek waren slechts drie meter van elkaar verwijderd… Verder een fijn bezoek aan warme zoutwaterbaden, een fantastische overnachting op een estancia (met zwembad) midden in een stadje en een vrije dag in La Plata. Zeer fraai centrum van deze plaats die flink ietsjes groter was dan ik verwacht had.
Goed, nu dus Buenos Aires na ruim 12000 fietskilometers. Het is mijn finishplaats in dit werelddeel en de stad moet zeer fraai zijn. De eerste paar uur vanmiddag waren in ieder geval al zeer onderhoudend. Een kleurrijk La Boca, de prachtige en moderne skyline van Puerto Madero en dé toeristentrekker, de Obelisk in hartje centrum. Daar zit mijn hotel ook en van daaruit ga ik de komende dagen deze wereldstad verkennen. De foto’s zie je vanzelf wel verschijnen in het fotoalbum op deze site. Donderdag 15 maart komt er dan een eind aan de avonturen door Zuid-Amerika en vlieg ik terug naar Europa. Vanuit Málaga begin ik dan aan deel 3 en tevens het laatste deel van mijn fietsreis. Ik kan nog een tijdje blijven oefenen op mijn inmiddels opgedane Spaans gebrabbel….
