(23) BIJNA WEER TERUG…

CLOPPENBURG (Niedersaksen), zaterdag 13 augustus 2022.

Dag 79, 80, 81. Route: Rendsburg – Glückstadt – Wischhafen – Bremervörde – Worpswede – Bremen – Cloppenburg. Kilometerstand 5888.

Het schiet op! Vrijwel ongemerkt ga ik vanavond, zaterdag, de laatste overnachting in Duitsland in. En morgen aan het eind van de dag weer terug in Nederland. Tel er dan nog twee dagen bij en dan weet je dat Fiets en ik -even afkloppen dat alles blijft gaan zoals het gaat- aanstaande dinsdag 16 augustus weer thuis zijn. Maar eerst moet er nog wat afgehobbeld worden.

Mijn eerste fietsvakantie ging van Alkmaar naar Darmstadt. Door een wat vreemde mix van een uit de hand gelopen soort weddenschap en een auto die langere afstanden niet aankon, legde ik toen zo’n 500km af (nou nou..). Naar Duitsland dus, toen al. Ik kan me van die tijd -1984- weinig fietspaden herinneren. Maar onze naaste buren hebben overduidelijk enorm geïnvesteerd in fietspaden, er zijn er veel meer dan ‘vroeger’, 40 of 30 jaar geleden. Maar het lijkt erop dat het bij goede bedoelingen van de aanleg is gebleven. Veel paden verkeren inmiddels in deplorabele staat en waarschuwingsborden als “Radwegschäden”, “Achtung! Baumwürzels” en “Radfährer absteigen” staan er eerder wel dan niet en doen de deemoedige tweewieler likkebaardend op het gladde autoasfalt ernaast blikken. Fietspaden hier zijn vooral bedoeld voor school- en boodschappenverkeer en niet voor vakantiefietsers die met 20 kilogram bagagegewicht door kuilen en over boomwortels moeten hobbelen. En niet één keer of één dag he…

Een alternatief is er alleen vaak niet. Het autoverkeer is te razend om je daar als fietser tussen te gaan wringen. Moet je ook niet willen. Duitsland afficheert zich als fietsland, maar er zal nog heel wat water door de Elbe moeten vloeien voor men de langeafstandfietser net zo heeft verblijd als de Autobahnreiziger. Misschien niet helemaal aardig van me om de fietsweg hier te bekritiseren. De Duitse definitie van de term ‘fietspad’ verschilt immers nogal van wat wij gewend zijn om onder ‘fietspad’ te verstaan. Kijk er hier niet van op dat je plotseling met Fiets en al midden door een bos wordt geleid, over een paadje van 50 cm breed. De weergoden zij dank dat het niet regent, anders kom je geheid vast te zitten. Het wk veldrijden straks in november in Modder valt in Duitsland ongetwijfeld ook onder de noemer ‘Fahrradpad’.

Mijn 64e verjaardag vierde ik in Glückstadt, aan de Elbe. Daar kruiste ik de heenroute. Die enorm brede rivier daar vervolgens overgestoken -de ferry doet er een half uur over- en zo van Sleeswijk-Holstein in de volgende Duitse deelstaat Niedersaksen beland. Het is inmiddels stralend mooi weer. Des te zuidelijker ik kwam, des te hoger werd de temperatuur. En des te dorrer de natuur. Langs vele maïsvelden nu.

Nog even een Hanzestad bezocht: Bremen. Op de heenreis had ik er al een aantal fraaie aangedaan, zoals Rostock en Lübeck. Ook het centrum van Bremen is van ongekende schoonheid. Het marktplein, de oude wijk Schnoor, het raadhuis, de dom, de smalle en zeer toeristische Böttcherstraße. Moet je eigenlijk een dag de tijd voor nemen. Maar hoewel ik die tijd heb, doe ik dat niet. De drukte van het stad, van het toeristenseizoen, ik beland daar zomaar weer in na al die tijd rustig en relaxed rondrijden en -kijken. Ik wil die drukte niet meer gewend zijn. Bovendien wemelt het van groenwitte Werder Bremer supporters en dito roodwitte maar dan van gegenstander VfB Stuttgart. Geen opstootjes, gebroederlijk flaneren ze langs de beelden van de Bremer Stadsmusikanten en Bremer Roland. Ik houd het bij een paar uurtjes bike-city-seeing. Fiets aan mijn zij.

Los van de fietspaden is Duitsland een prima land om in te vertoeven. De mensen zijn aardig -wat automobilisten daargelaten- en de Torten en Kuchen zijn onovertreffelijk. En het avondeten… drie keer op rij nu een schnitzel in verschillende versies. Voor nog geen 20 euro buikjerond. Inclusief een halve liter Bier vom Fass. Want dát behoeft de dorstige fietser. Voor slechts €3.50. Joehoe, Scandinavië! -Noorwegen voorop-, lezen jullie dit??

Vandaag de derde dag op rij met volop zon en temperaturen van net 30 graden. De laatste keer dat ik volop zon had, was toen ik op de Noordkaap stond. 11 juli…, een eeuwigheid geleden lijkt het. Ik schrijf dit vanaf mijn hotelkamer in Cloppenburg, op zo’n 90 kilometer van de grens. Balkondeur wijd open en die zal ik vannacht ook nog wel geopend houden. Als het terras- en verkeersgeluid dat toelaat tenminste. Nog drie dagen te gaan, waarvan een dag morgen waarschijnlijk weer hobbeldebobbel. Dat overleven we ook nog wel. Je leest erover in mijn allerlaatste bericht op deze site. Als we weer in Alkmaar zijn. Tschüss!