(22) WHEN I’M SIXTY-FOUR

RENDSBURG (Sleeswijk-Holstein), dinsdag 10 augustus 2022.

Dag 75, 76, 77, 78. Route: Viborg – Ikast – Billund/Legoland – Kolding – Haderslev – Aabenraa – Flensburg – Schleswig – Rendsburg. Kilometerstand: 5624.

“When I get older, losing my hair, many years from now… Will you still need me, will you still feed me, When I’m sixty-four“ (John Lennon/ Paul McCartney)

Al vanaf m’n elfde vraag ik me af of het ooit zover zal komen. En kijk aan… over een paar uurtjes is het zover. Then I’m sixty-four. Toch nog gehaald! En dat zal ik dan vieren, als zo vaak, zielig en alleen -eens noemde een van m’n leerlingen me Remi (tot mijn tevredenheid las hij in ieder geval wel eens een boek)-, ergens in de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein. Aan de verjaardagstaart zal het niet liggen. Vandaag had ik er weer zo een, zo’n onovertroffen Deutsche Torte, met peer en karamel. Op een pleintje in middeleeuws Schleswig. Zoooo lekker! Ondernemerstip: start een echte, authentieke Deutsche Konditorei in een willekeurige Nederlandse middelgrote plaats en je loopt geheid binnen. Wel nog even een goede bakker regelen voor de authentieke Duiste Taarten.

Duitsland dus inmiddels. Gisteren eind van de middag bij Flensburg binnengereden. Linea recta door naar een hostel, want ‘ganz Flensburg’ was volgeboekt. Geen idee waarom, maar naar men zei ‘weil es Sommer ist’. Ik ben uiteindelijk vijf dagen in Denemarken geweest. En in die vijf dagen heb ik hoogstpersoonlijk vastgesteld dat het met de graanschuur in dit deel van de wereld wel snor zit. Óf ik reed net stomtoevallig dié route waar zich net álle graanvelden van Denemarken bevonden. Óf de Deense VVV had een toeristische route uitgestippeld waarbij de indruk moest worden gewekt dat heel Denemarken bedekt wordt door het bruin en o ja, ook nog door het groen van de aardappelvelden. Een vruchtbaar land.

Kleurrijk was het gelukkig meer in de dorpen en steden. Heel leuk en kleurig: Kolding, Haderslev en Aabenraa. En natuurlijk de Deense versie van ons Madurodam: Legoland, met al z’n miniatuurwerken. Ben je in Denemarken, dan ga je naar Legoland tenslotte. Een aardig deel van het park was ingericht met miniatuur-‘Holland’. Zooo leuk! Het kind van elf werd weer even tot leven geroepen, bijna 53 jaar later. Ik had met mezelf afgesproken dat ik niet in een wachtrij voor een attractie zou gaan staan en alleen bij de Lego zou gaan kijken. En dat lukte. Ik was inkomende bezoeker nummer 24.318 en drie uur later vertrekkende bezoeker nummer 1. Er moest weer gefietst worden immers. Zestig euri armer maar het kind in mij weer blij.

Dat waren dan 400 kilometers in Denemarken. Een klein percentage van het totaal van ruim 6000 waar ik volgende week op zal eindigen. In Duitsland ga ik nu eerst weer door Sleeswijk-Holstein, zij het een andere route dan die ik heen gedaan. Zo wilde ik nog per se langs de oude en fraaie stad Schleswig gaan. Belofte nog voortgekomen uit de USA-reis van 2017. Ik ontmoette daar Rex, ook wielerliefhebber. We hebben nog steeds appcontact; zijn voorouders zijn eind 19e eeuw vanuit Schleswig geëmigreerd naar de States. Ik heb een fotoserie van de stad voor hem gemaakt, Cheers, Rex!

Na Schleswig was het trouwens over met het geklim en gedaal. 37.000 hoogtemeters staan er inmiddels op de teller en daar zullen er nu niet veel meer bij gaan komen.

De laatste nacht van mijn vierenzestigste levensjaar ga ik in in de plaats Rendsburg. U weet wel, aan het Nord-Ostsee-Kanal met die 68 meter hoge stalen spoorbrug. Ik verblijf hier in een goedkoop maar erg netjes hotel van de diakonie Duitsland. Inclusief maaltijden en een goede en gratis wifi-hotspot: Godspot. Ik bedenk ‘m zelf niet hoor; die Duitse humor toch ook…

De zomer is inmiddels dan toch gearriveerd. Na lang wachten. Sinds mijn Noordkaapdag (een maand geleden) heb ik geen dag meer gehad met volop zon. Dat was vandaag dan eindelijk weer zo. En dat zal wel blijven ook, gezien de voorspellingen. Nadat ik morgen al fietsend mijn verjaardag vier en afsluit in Glückstadt (dat kan toch geen toeval zijn…) volgen er nog zo’n vijf dagen om weer terug te komen op het eigen vertrouwde nest. Je leest er over in de komende twee laatste verhalen op deze website.