(18) OVER FJORDEN EN FJELLEN

STEINKJER, maandag 25 juli 2022.

Dag 58, 59, 69, 61, 62. Route: Mo I Rana – Mosjøen – Trofors – Majavatn – Namsskogan – Grong – Steinkjer. Kilometerstand 4500.

Trondheim nadert

Even taalkundig afperken alvast: je kunt niet óver een fjord fietsen. Een fjord is een diepe inham vanuit zee met aan beide kanten steile wanden. Je kunt wel lángs een fjord fietsen en dat heb ik geregeld gedaan de laatste tijd. En je kunt eróver vertellen. Dat geldt voor fjellen ook. Maar daar kunt je juist wél weer over fietsen.

Een fjell; een berg, een hoogvlakte. En ook daar heb ik er al een aardig aantal van achter de rug. Noorwegen kent een flink aantal fjorden en fjellen. En die zijn het mooist als de zon erop schijnt, als het helder is. Heb ik niet veel van mogen meemaken, maar de laatste paar dagen af en toe gelukkig wel.

Want eindelijk, na een week of twee nattigheid, lijkt het erop dat het weer  verbetert. De temperatuur is stijgende. Vandaag, maandag, zelfs 23 graden! Ik kom ook steeds meer naar het zuiden, dat scheelt ook een flinke hap. Trondheim komt in zicht -wil ik morgen zijn- en het regengevoelige noorden van dit land heb ik achter me gelaten. Fingers crossed.

De ‘grens’ tussen Noord-Noorwegen en Trøndelag,
waar ik nu fiets

Fjorden: het Skerstadfjord, Ranafjord, Beitstadfjord. Alle in nevelen gehuld. Zware, donkere, laaghangende bewolking die de helft van de berghoogte aan het zicht onttrekken. En niets een gezellig fietspad vlak langs het water. Het is continu flink op en af, hard werken. Fraaie vergezichten ondanks die bewolking.

Fjellen: ik noemde eerder de Saltfjellet al, het dak van mijn tour. Daar kwam een paar dagen geleden de Korgfjellet bij. Maximale hoogte 555m. Voor fietsers dan. Automobilisten mogen gebruik maken van een van die duizenden tunnels die dit tunnelland rijk is. Steil omhoog ging die klim, tussen 6 en 10%. En hoe hoger, hoe natter. Mist wordt wolknevel en nevel wordt wolkregen en met kletsnatte bovenkleding bereik ik het cafeetje op de top en kleed ik me daar om. Even pauze en dan afdalen. Op kleddernat wegdek, in kleddernatte omstandigheden. Je snapt meteen waarom in een lunapark de steilste attractie dichtgaat bij slagregens: je ogen doen pijn van de neerslag. Afdalen ook 6 a 9%. Ik vind afdalen best leuk en Fiets ligt met al dat gewicht solide op de weg. Maar in deze omstandigheden is ’t toch even billenknijpen. Gelukkig ga ik als enige stroomafwaarts, want alle auto’s nemen  de droge tunnel. Lengte acht kilometer. Maar Fiets laat me niet in de steek -op een hopeloos vastgelopen ketting na, eerder, sorry Fiets, schakelfout-. De remmen houden het (nog ouderwetse remblokjes) en wederom kletsnat, nu met alles aan regenpreventie aan, bereik ik weer de hoofdweg. Waar al het andere verkeer kurkdroog… uit de tunnel komt.

De E6 weer op. Die hoofdroute volg ik. Die verbindt het noorden van Noorwegen met Oslo. Zo’n 2500km en een aardig deel doe ik daarvan. Soms even eraf, soms even de oude weg. Veel nieuwe stukken, breder, meer vluchtstrook. Voor de fietser wel zo veilig. Soms rustig en bij vlagen drukker. Nog steeds tegemoetkomende campers die naar het noorden willen. De Lofoten als reisdoel. Met mijn regenervaring en gezien de weersvoorspellingen zou ik ze allemaal wel willen terugsturen. Ga er niet heen! Het is nat en druk. Het verkeer is trouwens reuzevriendelijk voor mij als fietser. Op die ene luid toeterende vrachtwagenchauffeur na, die waarschijnlijk zijn dag niet had. Of mij te laat gezien had. Of niet van fietsen/fietsers houdt. Of geel geen mooie kleur vindt. Of een combinatie van dit alles. Voor de rest wordt er keurig altijd achter me gewacht en veelal helemaal via de andere baan gepasseerd. Al stemt anderhalve meter passeerafstand me tevreden. Er staan ook geregeld aandachtsborden met foto’s van fietsers langs de weg: Del veien. Deel de weg.

Het landschap met de open vlakten, de fjellen en de reuzen van bergen waar nog opvallend veel sneeuw ligt, is de laatste twee dagen aan het veranderen. Het wordt wat lager, groener en lieflijker. Ik kom steeds zuidelijker. De duisterdonkerheid van de nacht is terug. De temperatuur stijgt. Zeker als de zon nog eens mee gaat doen. Gisteren voor het eerst weer eens in korte broek gefietst. Het was plots 10 graden warmer en ik blies mezelf bijna op met lange broek en dito mouwen. Wel in schril contrast met mijn laatste tentovernachting op de camping in Namsskogan. Zes graden aan de grond. Best brrr. Dank aan mijn campingburen uit Maastricht voor de geleende fleecedeken!

Prachtige hoofdstraat in Mosjøen

Zoals gezegd, vandaag maar liefst 23 graden. Geen fjord, maar een 40km lang meer, Sjåsovaten. Lekker langs de oever van het meer de beentjes laten draaien. Nou nee, ook dit stuk was hard werken. Steeds maar weer op en af, geen kilometer vlak. En uiteindelijk gaan al die 7%- hellingen flink in de benen zitten. Maar Trondheim nadert. En een verdiende pauzedag ook.

Dit bericht is geplaatst in Noordkaap 22. Bookmark de permalink.

2 reacties op (18) OVER FJORDEN EN FJELLEN

  1. heleen schreef:

    de wolkenfoto is echt een topper, Johan! een voorspoedige tocht naar trondheim!

  2. Oomah schreef:

    En weer duidelijk beschreven.
    Mooi om te lezen, al ga je er zelf van bibberen zoals je het beschrijft. Geniet van de laatste zes etappes naar Oslo. Finkers crossed en zet hem op. 🚲 🍀 🎶

Laat een antwoord achter aan heleen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *