(17) NATTIGHEID IN NOORWEGEN

MO I RANA (Midden-Noorwegen), woensdag 20 juli 2022.

Dag 53, 54, 55, 56, 57. Route: Lofoten, Leknes – Ramberg – Moskenes – (ferry) Bodø – Fauske – Rognan – Saltfjellet – Mo I Rana.  Kilometerstand: 4127.

De terugweg ingezet

Heel Europa bezwijkt bijna onder de hitte. Héél Europa? Nee, een klein gebied in het uiterste noorden blijft hardnekkig weerstand bieden aan de zomer en maakt het leven van de argeloze fietser bepaald niet gemakkelijk.

Even wat later dan je gewend bent, dit bericht, maar ik heb een paar dagen in de woeste wildernis doorgebracht waar of geen of heel slecht wifi-signaal was. Vandaar nu berichten over de afgelopen vijf dagen. Over de Lofoten, Bodø (wereldcultuurstad 2024), het dak van de reis en de terugkeer over de poolcirkel. En de weersomstandigheden.

De Lofoten heb ik inmiddels achter me liggen. Met gemengde gevoelens. Ik wilde heel graag deze eilandengroep nog eens doen. In 2004 had ik niet veel geluk met het weer. Ook nu was het daar niet geweldig. Je moet er gewoon geluk hebben wat het weer betreft. Warme golfstroom ontmoet koude pooltemperaturen met als resultaat: groen zijn je eilanden. Tot mijn gelukkige verrassing had ik de laatste dag nog het mooiste -minst slechte- weer. Ook nog wel wat regen, maar ook af en toe de zon en dan zijn die eilanden meteen zo geweldig mooi. De vissersdorpjes met hun terrarode rorbuers, de vissershutjes. Magnifieke uitzichten bij Ramberg, Hamnøy en Reine. Schilderachtige baaien met hagelwitte stranden en glashelder water.

Wat me van de Lofoten zal bijblijven, zijn niet alleen de akelige steile bruggen die je over moet. Of de nauwe tunnels met soms een stoep als vluchtstrook. Maar vooral het onverwacht superdrukke verkeer dat het fietsen er niet veiliger op maakt. Bussen, motoren, campers, vrachtwagens, caravans, campers, vrachtwagens, campers, campers, de lokale bevolking, bussen, campers, bussen, campers. Nauwelijks even een moment voor een foto of om van het uitzicht te genieten. De Lofoten worden de laatste jaren bezocht door meer dan een miljoen toeristen per jaar en daar is de infrastructuur helemaal niet op berekend. De financiële infrastructuur daarentegen wél. Schandalige prijzen die er gevraagd worden voor bijvoorbeeld een overnachting. En dat bovenop een duur land dat Noorwegen voor ons is.

Met de Noorse kampioensbokaal!

In de zuidpunt van de eilanden heb ik de ferry Moskenes naar het vasteland Bodø in de avonduren genomen. Bodø een dagje bekeken en als toetje even naar het voetbalstadion van Bodø Glimt gegaan. Deze gele boeven hadden het gewaagd om AZ uit te schakelen voor ‘Europa’. Maar ík heb daar wel even met de Noorse kampioensbokaal in mijn handen gestaan!

Vanaf het plaatsje Fauske begint mijn terugroute nu echt. Vanaf hier gaat het in zuidelijke richting en is dus elke trap die ik doe, er eentje naar huis. Ik volg vanaf hier de E6, mijn Noordkaaproute van 2004. Aan te bevelen is zeker de kustroute, de RV17, volgens veel Noren de mooiste route van hun land. Ik kan dat beamen, die route heb ik nog niet zo heel lang geleden al eens gedaan. Maar je moet er wel goed weer voor hebben… Dus nu, eerst langs het fraaie Skerstadsfjord, dan door het Saltdal en vervolgens de lucht in. Een klim van 18km, onregelmatig maar met best wel steile stukken erin leidt tot een hoogte van 692m op de hoogvlakte Saltfjellet. Een woeste kale vlakte met overal reuzen van bergen met nog ruim sneeuw erop. Het dak van mijn reis, tot nu toe in ieder geval en ik denk ook dat ik niet hoger kom verder.

Saltfjellet, met 692m het hoogste punt van mijn tour

Op die hoogvlakte passeer ik voor de tweede keer de poolcirkel, nu in zuidelijke richting. Het was nog maar op 30 juni dat ik in Rovaniemi, Finland, de poolcirkel voor de eerste keer doorkruiste en in gesprek raakte met Santa Claus. 30 juni…. drie weken nog geleden, maar het lijkt me wel een eeuwigheid!

De voorspellingen voor de komende zeven dagen zijn zeven dagen regen. Gelukkig is het niet altíjd nat, soms zwijn ik er aardig doorheen. De temperaturen blijven echter flink achter. Voor wie thuis zucht onder de zomerhitte: hier manifesteert de hitte zich niet. Precies het gebied waar ik nu fiets. Pak het vliegtuig naar bijvoorbeeld Bodø. Afkoeling gegarandeerd. Negen graden, tien, met dertien graden als max, de laatste week. Tenten zit er echt niet in. Te nat, te koud. Het zijn trekkershutjes voor de overnachting die me goed bevallen, maar als ik vind dat ik een goed hotel heb verdiend, doe ik dat gewoon. Zoals vandaag in Mo I Rana. Mo aan de rivier de Rana.

Inmiddels is het vierde streepje gezet: vierduizend kilometer staan er nu op de teller en we zijn nog lang niet thuis. Maar wel op tweederde als ik het zo ongeveer inschat. Hopen alleen op betere tijden. Warmer en droger. Ik heb in de eerste weken én op de Noordkaap prachtig weer gehad. Dus echt klagen mag ik niet. Maar de laatste anderhalve week is het niet best. Donkergrijs, grauw, nat. Zo ziet Noorwegen er niet uit in de folders en op ansichtkaarten.

Dit bericht is geplaatst in Noordkaap 22. Bookmark de permalink.

5 reacties op (17) NATTIGHEID IN NOORWEGEN

  1. Oomah schreef:

    Zo jammer voor je dat het zo koud en nat blijft. Niet alleen dat je het om je heen zo anders ziet maar vooral de nattigheid en lage temperaturen.
    Tijd voor verandering daar. Hou je taai!

  2. Ankie Walhout schreef:

    Weer helemaal bijgelezen, nu ik eindelijk in de rust kom van mijn zomervakantie😉. Wat een mooie verhalen Johan en wat mooi dat je dit weer/nog kan doen, zoals je zelf schrijft. Het tunnel verhaal vind ik wel heel spannend en knap dat je dat gedaan hebt. Petje af hoor. En de taal, zelfs één woord zou mij niet lukken om uit te spreken.
    Hier is het weer inmiddels ook wat afgekoeld, ik hoop dat jij spoedig weer van de zon kan genieten.
    Succes met je weg terug naar Alkmaar.

  3. APS schreef:

    Brr wat een nat en koud vervolg. Het kan verkeren voor de eenzame fietser. Maar wat een prachtige plaatjes van een indrukwekkend landschap. Dapper volhouden en genieten van elk zonnestraaltje… er komen vast nog mooie dagen met zon op je pad…

  4. Ilse schreef:

    Johan, ik heb weer genoten van je prachtige verhalen. Wat mooi dat je speciaal voor het voetbalstadion je gele shirt aan hebt getrokken. Dat matcht goed en maakt de foto met bokaal in je handen helemaal af! Succes met de volgende kilometers, op naar de zon!

  5. Janny schreef:

    Tijdens het lezen van je laatste twee verslagen realiseerde ik me pas goed hoeveel verschillende indrukken en ervaringen jij opdoet tijdens jouw fietstocht. Het moet je af en toe wel duizelen. En nog steeds griezel ik bij je verhalen over donkere, smalle tunnels en de medeweggebruikers.
    Ik lees weinig over andere fietsers. Ben jij daar een moedige, eenzame fietser?

    En nu al weer een eind op weg naar huis! Hopelijk met blijvend beter weer en blijf voorzichtig, Johan.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *