Route: Pommerloch (Lux.) – Marche-en-Famenne (Belg.) 66km, Marche-en-Famenne – Namen/Namur 76km, Namen – Brussel 65km. KM STAND: 1219.
Het zijn deze dagen maar korte fietsdagen, de laatste vier ritten niet meer dan 76km per keer. Dat ligt onder mijn gemiddelde van 80 à 100, maar het is afhankelijk van de overnachtingen. En van het parcours. Bergjes of vlak. Het ging deze dagen dwars door de Ardennen. Dat is weliswaar niet het allerhoogste gebergte, maar er zijn zat hoogtemeters te verdienen omdat het constant maar op en af blijft gaan. Veel lange hellingen, die me beter liggen dan dat korte steile gedoe waarbij je blíjft schakelen tussen de voorbladen.
Het vorige verslag stopte bij de grens Luxemburg/België. Noemde ik in dat verslag dat er nog helemaal geen neerslag was geweest deze reis, welnu, dat was de goden verzoeken. Al zou een dagje fris en niet in de volle zon helemaal niet zo erg zijn. Het kwam uit… In de nacht en ochtend van vrijdag op zaterdag had het flink geonweerd en geregend. Zodanig dat ik op zaterdag pas tegen het middaguur kon vertrekken om niet meteen de rest van de dag kleddernat rond te moeten rijden.
Eenmaal droog ging het eerste stuk over een oud treintracé naar Bastenaken, het wielermekka van de wielerklassieker naar Luik. Lange hellingen van een procent of 2 à 4 en dito afdalingen over soms superfraai asfalt en soms over Duitsachtig gehobbel. Mijn route volgde soms de RAVELs, de prima uitgezette fietsroutes door België en soms koos ik zoals meestal mijn eigen weg.
Leuk toeristisch plaatsje, La Roche-en-Ardenne, aan de rivier de Ourthe. Een andere oude bekende kwam ik weer tegen bij Dinant: de Maas. Onvergetelijk dat ik mijn allereerste keer deze rivier in Frankrijk tegenkwam, geen flauw idee had waar die Meuse toch vandaan kwam. Meuse… Meuse…?? Maas… tja..Dinant trouwens, ook geweldig. Kwam ik nu voor de derde keer. Van de lieve stilte van de Waalse heuveldorpjes belandde ik plots in de toeristische mensenmassa’s op de bekende brug met de saxofoons. Internationaal eerbetoon aan ereburger Adolf Sax.
Ook geweldig (…); een weg die afgesloten was voor ‘álle verkeer, monsieur’. ‘Ook voor vélos’. Ik vroeg het nog zo na bij de Tourist Information in La Roche. Non non, de weg naar Marche was onbegaanbaar. ‘Een korte omweg met de auto’. Tja, met de fiets is 25km extra door heuvellandschap geen sinecure. Bij een tankstation verderop nog maar eens gevraagd. ‘Sans problèmes’, oftewel: kan gerust. En dus nam ik de bedoelde route gewoon. Wat bleek…, geen wegwerker of -materieel gezien, een heerlijke weg met glad nieuw asfalt en -omdat de weg immers was afgesloten- de hele weg voor mezelf, zonder vervaarlijk autoverkeer. Moraal van dit verhaal: vertrouw niet op de Tourist-info als het over fietsinfomatie gaat. Kaartjes voor het plaatselijke museum, vertrektijden van de rondvaartboot, bustickets: geen probleem, dat weet men wel daar. Maar als fietsreiziger kun je beter bij de lokale bevolking te raad gaan. Heb ik al zo vaak ervaren!
Van Dinant naar Namen (Namur). Prachtig fietspad pal langs de Maas (Meuse…).Zouden de Duitse fietswegenbouwers even moeten kijken hoe het wél kan (moet).
Twee keer overnacht in een privé-appartement. Simpel en veilig via Booking.com. Eigen avondeten (pasta, uiteraard), eigen ontbijt. Fiets veilig binnen. Vandaag van Namen naar Brussel. Vreemd genoeg de enige Europese hoofdstad die ik nog nooit bezocht had, althans van een land waar ik gefietst heb. De Ardennen verdwijnen langzaam uit beeld. De lange hellingen worden korter en de nazomer weet van geen wijken. Dertig graden op de eerste september. Brussel is druk en warm en heeft fraaie spots (de Grote Markt!). Maar wordt nog wel wat meer dan in andere hoofdsteden bevolkt door subculturen die me niet uitnodigen om langer te blijven. Leuk om er te zijn geweest, goed om weer weg te gaan (hadden we ook in New Orleans, maar dat was een heel andere reis!).
Zo langzamerhand gaat ook het eind van deze wat late zomerfietsreis in zicht komen. Wat begon als een jubileumtocht heb ik uitgebreid met plekken waar ik nog niet eerder gefietst had. En nog altijd had willen doen. De bucketlist inderdaad. Daar staat Brugge ook nog op. Nog even een rondje daarheen en dan weer richting thuis.
