DLD 24.3 – HEIDELBERG EN DE PFALZ

Route: Darmstadt – Heidelberg 58km Heidelberg – Kaiserslautern 87km

KM STAND: 768

Met het bereiken van Darmstadt had ik een belofte aan mezelf ingelost. Dezelfde route als 40 jaar geleden nog eens doen. Ik was indertijd blijkbaar nog wat luier van aard en ben toen met de trein teruggegaan. Dat doen we nu dus niet.

Ik heb even wat tijd en wil nog wat rondjes door stukken Duitsland doen waar ik nog niet geweest ben. Heidelberg bezoeken bijvoorbeeld. Staat nog op de bucketlist. Ligt aan de Bergstraße die van noord naar zuid door Hessen en Baden-Württemberg loopt. Laat ik nou precies voor zaterdag die route hebben uitgezocht. En ook precies op die dag pikten we hier ook nog wat restanten van orkaan Lilian mee. Met de flinke wind precies uit het zuiden. Kort samengevat: wind pal tegen. En ook nog eens 31 graden. Een warme föhndag dus, stand drie.

Eenmaal uitgedroogd en afgezwakt in Heidelberg blijkt nét in dat weekend Sommer an Fluss zu sein. Een soort Koninginnedag voor locals. Dacht ik gezellig als eenzame toerist die stad even te gaan verkennen, bleek je over de hoofden te kunnen lopen. En nauwelijks over de kasseien te kunnen fietsen.

Maar gelukkig trakteer ik mezelf meestal na een week fietsen op een dag vakantie. Dus op zondagochtend nog eens de stad in en toen openbaarde zich de schoonheid van deze stad. De smalle straten, de pleinen, de gevels.

Heidelberg is een van de weinige Duitse steden die tijdens de Tweede Wereldoorlog gespaard is gebleven en straalt kleurrijke historie uit. Hoog boven de stad torent de ruïne van het Heidelberg Schloß uit. Een niet te missen trekpleister uit lang vervlogen tijden zoals er in deze omgeving zoveel van die restanten van middeleeuwse burchten zijn. Daarboven verdwijn ik in de onvermijdelijke zee van medetoeristen uit het Verre Oosten die zich steevast profileren als notoire voordringers en achterlijke selfie-acrobaten.

Zondagmiddag is het dan echt tijd voor rust. Languit op bed televisie-op-de-tablet: AZ, de Formule-1 en de Vuelta. De benen krijgen de verdiende pauze. Maandag weer verder. Zoals gezegd, ik heb een route in m’n hoofd die door streken gaat waar ik nog niet eerder ben geweest: de Pfalz en Saarland. En dan zo via Luxemburg en België langzamerhand weer richting huis.

Deze maandag wordt een topdag! De temperatuur is gedempt tot 24 graden en de wind houdt zich afzijdig. Wat een verschil toch, wind (tegen) of geen wind. Eerst de Rijn weer over. Door Speyer (wat een schoonheid van een plaats, met een kanjer van een kathedraal) en het gezellige Neustadt an der Weinstraße.

Vanaf daar stijgt de weg lichtjes naar 300 meter hoogte en daar hebben de benen wel zin in. Heerlijk hoor, tempo van 20 km/uur. Door kleine dorpjes die de moderne tijd wat lijken te hebben gemist. Bijna anderhalf uur later ben ik in Kaiserslautern. Een stad die -juist in tegenstelling tot Heidelberg-zwaar getroffen werd tijdens WO2. Waar ik op de Markt een menu van schnitzels, gebakken aardappelen en salade krijg voorgezet waar een gemiddeld katholiek gezin uit de jaren ’50 met gemak twee dagen van kan genieten. Ik kan er weer tegenaan. Nog eventjes in Duitsland en geniet er maar van.