Route: Düren – Andernach 83km, Andernach – Bingen am Rhein 90km, Bingen am Rhein – Darmstadt 67km, KM STAND: 624
Wat me in 1984 in vijf en een halve dag lukte, ging nu in zes dagen. Die halve dag verschil zit ‘m in een gratis autoritje-met-fiets toen als gevolg van mijn misrijden op de vluchtstrook van de Autobahn. Nu zijn dus àlle kilometers gefietst. En ondanks die 40 jaar en vervaagde memories zo af en toe toch nog een blik van herinnering; De overnachtingen in Nederland, Boppard en het hele stuk langs de Rijn en vandaag Darmstadt waar de trambanen en de hoge Ludwig nog op het netvlies-van-toen staan.
Verslag 1 was gebleven bij Düren. De route daarvandaan leidde naar het Ahrdal. Had ik goede herinneringen aan. Bad Neuenahr/Ahrweiler en zo… Maar die herinneringen zijn met de rampspoed van een paar jaar geleden weggespoeld. Het gebied werd in 2021 getroffen door overstromingen en aardverschuivingen waarbij de rivier Ahr tot meters buitdn z’n oevers trad. De wederopbouw daarvan leidt nu tot afgesloten wegen, heropbouw van gebouwen en afgesloten gebieden, zeker voor de fietser. Die uiteindelijk niet langs de rivier de Ahr, maar over een schrikbarend drukke autoroute de weg naar de Rijn moet weten te vinden.
Uiteindelijk gelukt, maar niet alle Duitse automobilisten zijn ervan gediend dat je je als fietser binnnen hun territorium begeeft ook al kun je als fietser geen enkele andere kant op. Luid toeteren, wijsvingers, bah. Ik mag hopen dat wij in Nederland niet Duitse toeristen of wie dan ook bejegenen.
Vanaf Sinzig heb ik de Rijn gevolgd. Illustere plaatsen als Andernach, Koblenz en Boppard ken ik nog uit grootouders- en ouderstijd. Kort geleden nog met Grotelievevriend in Koblenz geweest en ook in Bingen, waar ik nu overnachtte. Verder nog St. Goar, de Lorelei, Oberwesel, Bacharach. Dat laatste plaatsje, alsof de tijd daar heeft stilgestaan. Oubollig of pittoresk. In ieder geval toeristisch absoluut de moeite waard. Sowieso de hele route langs de Rijn. Zeker met dit weer. Volop zon, tussen 20 en 25 graden. En dan mag de tegenwind de pret niet drukken. Zelfs niet voor mij, eenzaam overgeblevene van een vrijwel uitgestorven fiersras, dat van de Spiertrappers. 98% van wat is tegenkom, rijdt elektrisch. Maar ik rij ze er nog allemaal uit. O zo.
Na de overnachting in Bingen volgde ik niet de Rijn, maar mijn route van ’84. Door het Hessische Hügelland met een paar kuitenbijtende hellingen. Een paar echte haarspeldbochten zelfs. Ruim 400 hoogtemeters, daarna lekker af (heerlijk toch die warme wind door de fietshelm) en plots weer terug bij de Rijn. En iets verderop dan weer Darmstadt. Met een steeds meer aanttrekkende wind en oplopende temperatuur. 27° top.Na 600 kilometers dus Darmstadt bereikt. Alkmaars zusterstad. Hebben we met de voetbal nog een uitwisseling mee gedaan. Overigens is omgekeerd Alkmaar niet de énige zusterstad van Darmstadt. Ze hebben nog 14 andere zustersteden! Het beoogde einddoel is dus bereikt.
Maar nog even wachten met omkeren en bekijken hoe we teruggaan. Eerst nog even langs Heidelberg, dat is hier niet ver vandaan. En even een rustdagje voor de geplaagde fietsspieren. Want die worden met al dat gehobbel en gebobbel over en door die vreselijke Duitse paden flink op de proef gesteld.
MEER FOTO’S VIND JE ELDERS OP DEZE SITE. KLIK IN DE ZWARTE BALK HIERBOVEN EN DE FOTO’S VERSCHIJNEN. KLIK OP DE FOTO EN DIE WORDT VERGROOT.
Leuk om te lezen weer. En leuk dat er ook nog herinneringen boven komen. 40 jaar is toch echt wel even terug. trap ze verder!