Route: Alkmaar – Wijk bij Duurstede 112km, Wijk bij Duurstede – Venlo 111km, Venlo – Düren 83km
De start van deze jubileumreis werd een valse start. Vertrokken vol goede moed op woensdag 14 augustus, maar niet verder gekomen dan…. Weesp. 60km op de teller en einde fietsverhaal: breuk in het achterwiel en onherstelbaar. Slijtage, metaalmoeheid… Een nieuw achterwiel moest besteld worden en dan kun je drie dagen in Weesp gaan zitten of simpelweg terug naar huis gaan en de vertrouwde mannen van Floris Rijwielhandel vriendelijk aankijken…
En zo geschiedde. Wiel en fiets waren met twee dagen weer hersteld en zo kon ik zondag 18 augustus de herstart doen.
De eerste twee overnachtingen wilde ik doen net als in 1984. Dus eerst in het alleraardigste Wijk bij Duurstede, zelfs in hetzelfde hotel als toen. Nieuwe look, nieuwe eigenaar, maar toch: leuk! En dag 2 in Venlo, daar in een B&B, maar mijn toenmalige hotel wél gespot. En met vreugde gezien dat het aloude kazerneterrein van defensie, vlak voor Venlo, gesloopt wordt. (N)o weemoed.
Op beide dagen fijn weer met veel zon en de ene dag wind in de rug en de andere juist tegen. Veel kilometers (100+), maar dat zal in mijn jongere jaren geen probleem zijn geweest. Nu ook niet, maar ik voelde de benen wel.
Ook de derde dag weer fraai weer. Waar het in Nederland aan het regenen sloeg, bleef het hier zonnig bij 25 graden. ‘Hier’ is inmiddels dus Duitsland, precies tussen Aken en Keulen in. En daar is de confrontatie met de Duitse fietspaden weer. Nog geen twee kilometer Duitsland in en het eerste waarschuwingsbord ‘Radwegschäden’ verschijnt al. Het is of onze oosterburen van alles uit de kast willen halen om het fietsen in hun land maar te ontmoedigen: hobbelige paden, boomwortels, scheuren en gaten in het ‘wegdek’, fietspad verdwenen in het onkruid, fietspad ingedeukt bij (alle, en vele) uitritten, fietspad rechts zomaar weg en gaat hoeps links onaangekondigd weer verder en omgekeerd. Of fietspad verdwijnt spontaan in het weiland.
De beste stukken wegdek vind je op de kleine geasfalteerde doorgaande wegen waar juist géén fietspad is. En gelukkig eindigde dag 3 daarmee, tussen Jülich en Düren. Eindelijk even lekker doortrappen. De kop is eraf, ik zeg altijd dat je een dag of drie nodig hebt om in het ritme te komen. Die zitten erop, eigenlijk vier zelfs. Met de valse start meegeteld. Morgen gaat het verder, richting de Rijn.
En wat leuk weer om te lezen.
Minder leuk van de valse start…maar wel weer mooi om op 18 augustus te starten nu. Tijdens schoolvakanties eerder een datum om terug te keren.
Heel mooie reis verder, en trap ze!
zó bekend deze omgeving!
wat hebben de mensen in t ahrdal toch te lijden gehad….
vooral lekker genieten johan!
Leuk ook de serie foto’s!!