BK 25.7 – KROATIË IN

DAG 21, 22, 23: NOVALJA / PAG (KROATIË), ma. 26 mei 2025, km.stand 1652.

Route: Ljubljana – Postonja – Ilirska Bistrica – grens Slovenië/Kroatië – Rijeka – Krk – Rab – Novalja/Pag.

Het is zomaar een van de vragen van De Slimste Mens-app: noem 10 eilanden voor de Kroatische kust. Met de atlas op schoot kom je een heel eind, keuze genoeg. Ik kan inmiddels ook een aardig rijtje uit m’n hoofd opnoemen.

De eerste twee dagen in Slovenië waren zo ongeveer in het water gevallen. Kort na vertrek uit de hoofdstad Ljubljana (eerst nog bij 8 graden, brrr) brak de zon door en die is sindsdien niet meer weggeweest. Zo werd de derde en laatste dag door Slovenië een traktatie. Wat is de natuur dan toch fraai en wat komen de dorpen en plaatsen toch een stuk vriendelijker eruit te zien. Veel heuvels, veel groen, een enkele pas (600 meter). De route golfde door het landschap, zoals de kuilen in het wegdek. Want daar valt nog wel wat te verbeteren in dit lieve land. Waar je overigens ook zó doorheen bent; Slovenië is ongeveer de helft van de Nederlandse oppervlakte. Volgende en zesde land van deze reis: Kroatië.

Daar binnenkomen betekende voor Fiets en mij naar binnen zoeven. Vanuit de Sloveense heuvels ging het naar Rijeka aan de Adriatische kust 25 kilometer gestaag omlaag op een mooie zomerse zondagochtend. Eerste blik op de blauwe zee met Opatija in de diepte was zo’n MasterCard-moment. Zoiets als Wauw!

Er zullen nog veel van die panorama’s gaan volgen, want van hier af aan is de zee nooit ver weg. Voor de argeloze lezer thuis, denk ajb niet dat een leuke weg langs de kust op de wegenkaart of in de atlas betekent dat de weg lekker vlak langs het water of het strand gaat, de hele tijd. O nee. Wie wel eens langs de kusten van bijvoorbeeld Frankrijk of Engeland of Noorwegen heeft gefietst, weet dat het continu op en af gaat. En dan niet zoals bij ons in de duinen, nee, de weg gaat 100 à 200 meter omhoog. Om daarna weer naar zeeniveau terug te vallen. Goed te doen zijn de percentages van 3 a 4%, maar boven de 8% wordt het wat serieuzer allemaal. De afdaling is vervolgens natuurlijk weer enig. Maar veel te kortdurend. Waarna de volgende klim zich alweer aandient. Zodat het gevoel ontstaat dat je de hele dag aan het klimmen bent. Maar ja, ik heb er nog lol in en de benen hebben in Duitsland en Oostenrijk al lekker wat spierkracht bijgetankt.

Eenmaal in Kroatië kun je ervoor kiezen om de gehele kustlijn te volgen, van Rijeka tot aan Dubrovnik. Thuis had ik vernomen dat dit nog wel eens een drukke weg wil zijn. Dus koos ik ervoor om eerst maar wat te gaan eilandhoppen. Die vraag uit De Slimste Mens inderdaad. Leuke, toeristische eilanden die je per ferry kunt bereiken -met wat gepuzzel- en zonder al te veel verkeer. Totdat het zondagmiddag eind mei is en van alles verkeer heeft besloten het (mijn eerste) eiland Krk te bezoeken. Lokale Kroaten, Slovenen, caravans uit Nederland, der Deutsche Camper-verein, idem die uit Oostenrijk [niet dat ik ze allemaal persoonlijk ken; ik kijk nog wel eens naar de kentekens]. Kortom: een drukte van jewelste waarbij je je twee dingen afvraagt: (1) waar moeten al die mensen naartoe op zo’n eilandje? en (2) waarom gaat iedereen er meteen weer vanaf?? Misschien dat ze met z’n allen júist de kustweg vermeden hebben, omdat die -net als ik dacht- druk zou zijn, waardoor het daar juist weer rustiger is… we zullen het zien. Ik ga eilandhoppen en op andere stukken de kustroute doen.

Vandaag van Krk naar Rab (erg leuk en totaal niet druk) en als laatste naar Pag, waarbij je je de eerste kilometers op een compleet maanlandschap waant. Bij een strakblauwe lucht en een temperatuur die opgelopen is tot 23 graden. Het lijkt wel zomer. En de weersverwachting ziet er ook oke uit.

Overnachten doe ik vanaf Slovenië bij particulieren. Er worden hier zoveel ‘apartman'(s) aangeboden, tegen aardige prijs en prima kwaliteit biedend, dat mijn keuze om de tent niet mee te nemen, terecht is geweest. Kun je ook nog eens zelf koken, zoals nu. Aan de ravioli met aangevulde groentes en saus.

Ruim 1600 kilometer gefietst inmiddels, ruim 3 weken bezig. Ik denk dat ik hier bijna op de helft van mijn einddoel Athene ben. Ik ben niet de enige enthousiasteling die dat doel voor ogen heeft. Met de fiets dan. Ik heb al meerdere fietsgenoten ontmoet die dezelfde kant op gaan of juist vandaar af naar het noorden aan het rijden zijn. Ervaringen uitwisselen en weer doorpeddelen.

Tot het volgende verslag! En vergeet niet naar de foto’s te kijken die ik op deze website plaats. Klik in de zwarte menubalk en er verschijnen al aardig wat plaatjes van tot nu toe. Veel meer in ieder geval dan de paar die ik in dit weblog plaats.