BK 25.9 – JADRANSKA MAGISTRALA!

Dag 28 t/m 31: DUBROVNIK (KROATIË), di. 3 juni 2025, kilometerstand 2114.

Route: Split – Omiš – Drvenik – Ploče – grens Kroatië/Bosnië-Herzegovina- Neum – grens Bosnië-Herzegovina/Kroatië- Slano – Orašac – Dubrovnik

Ter voorbereiding op deze fietsreis had ik bij Europafietsers een reisboekje over deze streek, van Italië tot Albanië, aangeschaft. Bewust niet meegenomen vanwege het gewicht, maar wel de bladzijden digitaal op de mobiel mee. Eén notitie van de schrijver komt nog geregeld bij me terug: Teneinde de drukke kustweg te vermijden, is hij veel over de eilanden gaan rijden en anders door het binnenland. Daar zal hij ongetwijfeld ook van alles verrassends zijn tegengekomen. Maar hij mist toch de absolute schoonheid van deze kustweg, de Jadranska Magistrala (‘Adriatische kustweg’). Wát een juweeltjes van panorama’s achter elkaar! Zeg maar Noorwegen bij 26 graden. Vaak hoog boven de kustlijn, baai in baai uit, dat kraakheldere, turquoise water. Links die enorme bergpartijen en rechts pittoreske havenplaatsjes en al die Kroatische eilanden in de Adriatische Zee. En inderdaad, soms kan er aardig wat verkeer zijn. Veel motorrijders, voor wie de bochtige en hellende weg een waar walhalla is. Maar er zijn ook zat stukken waar je in je eentje fietst. Of andere fietsers tegenkomt. Vaak in tegemoetkomende richting.

Maar hoe verleidelijk het ook is, ga vooral niet te veel van die weg af, zo’n leuk havenplaatsje in. Dat er van een afstand zo schattig uitziet; kerkje, haventje, bootjes, palmbomen, bistro aan het strand… Erín komen is geen enkel probleem. Zoefzoef en je bent aan de havenkade. Erúit is een ander verhaal. Vanuit dat liefelijke idyllische plaatsje terug de hoofdweg op is het een procent of 20 vrijwel loodrecht omhoog ploeteren. Fietsduwen, terwijl je transpiratie vanuit je helm naar lager gelegen lichaamsdelen stroomt. Is maar 30 meter omhoog, is niet veel. Klopt hoor. 30 meter, dat is zo ongeveer een flatgebouw van acht etages. Wel eens geprobeerd om een fiets met bagage tegen de hoogte van zo’n gebouw op te duwen? Zonder lift hè. Sretno s tim!, zoals de Kroaten zeggen. En ik spreek uit ervaring. Want soms is het gewoon té verleidelijk om zo’n plaatsje als Drašnice te laten liggen. Of soms moet je gewoon wel om even bij te tanken. De winkeltjes bevinden zich niet overal langs de hoofdweg.

Qua prijsniveau vind ik Kroatië iets gunstiger dan bij ons. Overnachten is absoluut een stuk voordeliger als je bij particulieren overnacht. Het aanbod is echt enorm. Helemaal goedkoop was het in Bosnië (eigenlijk Herzegovina, daar). Je leert nog eens wat tijdens zo’n reis, want ik wist vooraf niet dat dat land ook een kustlijn had. Is er dus wél. Negen hele kilometers tussen de twee grensposten in.

En geen-EU, dus échte douane, mobiele gegevens voor je eigen rekening en geen Ziggo-app-televisie meer. De enige plaats in dat stukje Herzegovina heet Neum. Is meteen ook wat Scheveningen voor ons is: hele batterijen aan hotels en appartementen. Voor een prikkie (de appartementen dan). En weer even grappig: (nog) geen euro, dus even omrekenen die Bosnische Marken (deel door 2). Ik had daar werkelijk de beste overnachting van de hele reis. Studio met uitzicht op de kust, balkon, bad, ruime kamer, keuken, goed bed. De vriendelijke eigenaren vroegen voor dat alles slechts 35€…

Maar zoals gezegd, het was een kort uitstapje. Want Kroatië diende zich alweer aan. Er is nog één zuidelijke strook van dit bijzonder gevormde land en daarin is Dubrovnik de absolute toerististentrekker. Flatgebouwen, nu 12 hoog, van cruiseschepen meren aan en brengen vloedgolven aan toeristen per dag naar dit historische stadje aan de zuidkust.

Voordat ik Dubrovnik ging bezoeken (pauzedag vandaag), eerst even een bezoekje aan de fietsenservice aldaar. Zeg maar de Kroatische collega van firma Floris uit Oudorp. Kan geen kwaad om na 2000km even naar wat zaken te laten kijken. Met name mijn kleinste versnelling haperde en dat is met klimmen een gemis. Ik kom nog wel boven, maar het kost me dan even te veel kracht. En die versnelling heb ik er niet voor niets op laten zetten. Verder meteen wat andere zaken gecheckt; de remmen (slijten behoorlijk hier), klein slagje in het wiel, derailleur. Fiets kan er weer tegenaan, de rest van de reis.

Dubrovnik dan zelf. Nog niet zo enorm lang geleden (1991) kwam de stad onder vuur te liggen van Servisch geschut, tijdens de Kroatische onafhankelijksstrijd. Kun je je toch niet voorstellen als je er nu zó, badend in de zon en genietend als toerist rondloopt…

De stad zelf telt 40.000 inwoners maar wordt dagelijks door naar zeggen tienduizend toeristen bezocht. En dat is te merken aan de drukte in dit stadje. Cruiseschepen zoals genoemd, bussen, bussen, bussen, auto’s vanuit zo’n beetje heel Europa (zelfs Noren gezien). En bussen en bussen. En een enkele fietser. Toeristen komen alleen voor dat éne plekje: de oude binnenstad. Volledig omheind door de oude stadsmuur. Waar je genoeglijk over kunt flaneren. Voor de nietsverhullende toegangsprijs van 40€. Of kabelbaan omhoog voor mooi uitzicht. Voor 35€. Dat uitzicht heb ik morgen ook, als we weer verder fietsen. Maar gratis. Ook de tourist Information doet mee. Een plattegrond van de stad? Velletje A4. Geen probleem hoor, 2 euro, hvala! Zei ik eerder dat het prijsniveau in Kroatië wat lager ligt dan bij ons? Hier in Dubrovnik is het plukken wat er geplukt wil worden. Ik zorgde ervoor dat ik vanmorgen om half 9 al in de Stare Grad was -oude stad- en toen kon ik nog aardig fotograferen zonder al te veel mensen erop. Zie de foto’s op deze website (klik in de zwarte menubalk hierboven). Boottochttje gedaan. Tegen 12’en was het een mensenmassa van jewelste met de Aziatische medemens voorop. Die zich traditiegetrouw weer in allerlei bochten wringen om zichzelf en de hele groep op de digifoto te krijgen. Wat een immense drukte! En dan is het gewoon nog maar een dinsdagochtend begin juni…! Gauw wegwezen voor mij, inkopen doen en naar m’n appartement toe. De middag benutten voor relaxdingen (zoals dit verslag schrijven).

Morgen weer verder fietsen. De route naar Athene is nog lang, maar wordt wel steeds korter. Zin in omdoor te gaan! Het weer blijft geweldig meezitten, 26 graden is uitstekend te doen. Kroatië is nog zo’n 40 kilometer lang en vervolgens zullen de wat kleinere landen, waar ik allemaal nog nooit geweest ben, elkaar in redelijk tempo opvolgen. Te beginnen Montenegro.