BK 25.6 – WATERBALLET IN SLOVENIË

DAG 17, 18, 19, 20. LJUBLJANA (SLOVENIË), vrijdag 23 mei 2025. Km.stand 1421.

Route: Schwarzach – Mallnitz – Spittal an der Drau – Villach – Grens Oostenrijk/Italië – Tarvisio – Grens Italië/Slovenië- Kransjka Gora – Kranj – Ljubljana.

Het vorige verslag stopte waar Fiets en ik ook moesten stoppen; bij de doorsteek door de Hohe Tauern, deel van de Oostenrijkse Alpen. De Ciclovia (Alpe Adria Radweg), de fietsroute van Salzburg naar Triëst, werd daar onderbroken wegens onderhoud aan de Tauerntunnel.

Geen 6 km Fiets op trein, maar nu een omweg met de bus van drie uur. Hoewel de bus veel te laat kwam, ging het vervoer prima. Ik telde wel dertig medeslachtoffers die tegen hetzelfde probleem aan waren gefietst. Ik heb me laten afzetten in Mallnitz op 1180m hoogte. Daar waar ook de trein zou zijn uitgekomen. Met een spetterende afdaling -topsnelheid boven de 70…- het dal in, naar Spittal, aan alweer een rivier, de Drau. Karinthië in. Veel meren. Herinneringen aan vroeger. Met mijn ouders daar ooit op een camping gestaan. En weggespoeld. Dit bruggetje wordt zo wel duidelijk.

Villach bezocht. En vervolgens de curiositeit door drie landen binnen anderhalf uur te befietsen: Oostenrijk uit, Italië in, even Tarvisio bezocht en vervolgens land nummer vijf in van mijn reis: Slovenië.

Dat ging trouwens over een fantastisch fietspad. Voormalig treintracé met geheel glad asfalt. Langzaam maar gestaag klimmen tot boven de 800 meter en uiteindelijk uitkomend in wintersportoord Kransjka Gora. Daar trakteerde ik mezelf op een heerlijk hotel/resort met een uitzicht waar je elke dag wel wakker mee wilt worden: de Julische Alpen (zie plaatje). Ruim twee weken prima fietsweer gehad.

De volgende dag -gisteren- was er van al dat moois niets meer te zien. De weersvoorspellingen waren al een paar dagen dubieus, maar ik ontsprong steeds net de natte dans. Deze dag helaas niet. De eerste volledige dag in Slovenië werd een waterballet van jewelste. Op de weerkaarten was goed te zien dat er een enorm lagedrukgebied over dit gebied trok en dat hebben Fiets en ik geweten. Het werd stroomopwaarts als we aan het klimmen waren en stroomafwaarts omlaag. Omdat de fietsroute hier door allerlei kleine plaatsen met hellingen tussen de 10 en 17% ging, moest Fiets enorm zijn best doen om telkens elke kleddernatte bocht te halen. De remmen hielden het maar nét. Remblokjes hè, geen schijfremmen, Fiets is nog wat traditioneel ingesteld. Het kost behoorlijk wat remvermogen om een gewicht van 80 kilo (ik) plus Fiets 15 kilo plus bagage 15 kilo op de weg te houden… komt er ineens een gevaarte van 110 kilogram in afdaling van 15% op kletsnat bergweggetje een smal bochtje ingedoken…. Ja ja, fietsvakantie kan best spannend zijn hoor. Maar uiteindelijk, na 75 kilometer peddelen en zompen door deze Sloveense zondvloed, werd Ljubljana bereikt;

de hoofdstad van dit verder gerust wel lieve land (ik ben er eerder geweest). Het was nog even zoeken naar het door mij al gereserveerde appartement. Want??, hoezo afhankelijk van de mobiel…?? Die gaf plots nog maar 2% accu aan en vind dan nog maar binnen vijf minuten de weg in zo’n grotere plaats. We zijn het niet meer gewend. Al is deze stad nog niet zo groot als Utrecht. Maar toch, met vragen, tekeningetje, aanwijzingen, en dat alles in mijn beste Sloveens, stond ik om half 6 volledig doorweekt voor mijn overnachtingsadres. Naar goed gebruik van vakantiefietsers (sorry, ik moet even voor mezelf -en Remco- spreken) was de kamer in een mum van tijd omgebouwd tot een ruimte waar het leek alsof er kort daarvoor een ontploffing was geweest. Overal ligt en hangt alles te drogen en de gevolgen van de waterhoos van gisteren bekijk ik vandaag. Een pauzedag, inderdaad. Nog wel wat netjes en kil. De stad bekijken, Fiets checken en bijwerken. Alles herinpakken en dan morgen weer doorfietsen, naar het zuiden. Slovenië hoort bij de Balkan, dus je zou kunnen zeggen dat mijn eerste doel bereikt is.

Maar nu nog verder! Kroatië in en dan zien we wel hoever we komen. Athene is het einddoel. Met 1400 kilometers tot nu toe is dit nog geeneens de helft. Maar, los van de mindere weersomstandigheden nu even, veel te klagen heb ik niet. Fiets gaat top, ik ben prima en er komen ongetwijfeld weer zonniger tijden aan!