BK 25.4 – VIA DE ROMANTISCHE STRAßE NAAR MÜNCHEN

DAG 9, 10, 11, 12 – MÜNCHEN, do. 15 mei km. stand 990

Route: Würzburg – Ochsenfurt – Rothenburg ob der Tauber – Dinkelsbühl – Nördlingen – Donauwörth – Aichach – Dachau.

Vier dagen verder en zo’n 270 kilometer naar het zuidoosten. Vanaf Würzburg volg ik de Romantische Straße, een route van 500km van midden naar zuid. Die route gaat door allerlei middeleeuwse steden en plaatsen. De een na de ander gekenmerkt door kleurige handels- en vakwerkhuizen. En met dit weer komen die kleuren extra fraai tot leven. Enige nadeel voor de argeloze fietstoerist: elke Stadtmitte ligt bezaaid met kinderkoppen waar ze in Noord-Frankrijk jaloers op zouden zijn. Amper mogelijk om op te lopen zonder door je enkel te gaan, laat staan een rondje met bagagefiets doen. In Rothenburg (ób der Tauber) werd ik door een inwoner van die plaats vriendelijk welkom geheten op de ‘Parijs-Roubaix in Duitsland’.

Na een aantal ervaringen (en een lekke band) kies ik er nu maar voor om Fiets ergens te parkeren en de plaats maar verder wandelend te verkennen. Würzburg, Rothenburg, Nördlingen, Harburg, Donauwörth en de mooiste wat mij betreft Dinkelsbühl. Veel met vestigingswallen en toegangsTurmen. Tussen de plaatsen door kun je je prima per fiets vermaken. Het gaat veelal door glooiend open land, door de graan-, asperge- en nu prachtig geel kleurende koolzaadvelden en door kleine gehuchten. Vaak over prima wegen en fietspaden, soms ook over stukken stenen en kuilen (het woord gravel is té veel eer ervoor) en soms word je, de fietsbordjes braaf volgend, midden door een bos gestuurd, waar ik als bagagefietser nou niet zo dol op ben.

De Romantische Straße eindigt bij Slot Neuschwanstein, in het diepe zuiden van Duitsland. Daar zijn Remco en ik vorig jaar al geweest, dus ik kies er nu voor om die Straße te verlaten bij Rain en naar München te gaan.

Ik noemde al één lekke band. Opgelopen op de kasseien vlak na Würzburg. Geheel volgens de Wet van Murphy gebeurt er dan binnen korte tijd meer onheil. Werkelijk 10 kilometer verder wéér lek. Nu een klein stukje glas de boosdoener. Gebeurt me niet vaak (Amerika uitgezonderd…), al hoort het natuurlijk bij een fietsavontuur. Het herstelgedoe duurt even; alle bagage eraf, reparatiespullen erbij. Wiel eruit. Buitenband eraf, band checken, nieuwe binnenband erin (de lekke plak ik ’s avonds wel). Dan weer alles terugdoen. Vooral lastig om de stugge buitenband er weer omheen te krijgen (met m’n artrosehandje…). Heel vriendelijk ook, terwijl ik aan het repareren ben, is er een aantal keren gestopt door andere fietsers en automobilisten met de vraag of ze me konden helpen. Bij een fietsenwinkel in Nördlingen nog even langsgeweest om remmen en achterwiel te checken.

De laatste paar dagen kom ik niet meer aan enorme stukken toe. Mijn streefaantal kilometers per dag is 80. Dat is hier een hele klus. Het zit hier zo langzamerhand op een hoogte van 500 meter boven zeeniveau. Geen klimmen van langzaam en gestaag -wat mij goed ligt-, maar het gaat hier continu steeds meer venijnig omhoog dan dat het afdaalt. Zeg maar 30 meter op (12% was de steilste) en dan weer 20 naar beneden. Al blijft het zoeven van de wind door je helm in zo’n afdaling een van de meest gelukmakende ervaringen van zo’n fietsreis. Daarbij tot mijn geluk de beleefdheid van de Duitse automobilisten dat ze achter je blijven rijden en ware dames/heren in het verkeer zijn. Ik heb het wel eens anders meegemaakt.

Over het weer weinig nieuws: het is en blijft een opmerkelijke start van het fietsvoorjaar. Twaalf dagen onderweg en elf daarvan zon. Juist alleen vandaag is het met 16 graden iets koeler en wat bewolkt. De wind kwam eerst uit oost (tegen), maar vandaag plots uit noordwest en vol in de rug. Via Dachau -getekend door uiterst donkere historie- heb ik vandaag na in totaal een kleine 1000 kilometer de Beierse hoofdstad München bereikt. Geregeld met de auto eromheen gereden, maar nooit echt bezocht. Dat gebeurt nu dus. Ik neem hier even wat pauze om lijf en Fiets wat rust te gunnen. Benieuwd hoe die stad eruit ziet.

Deel mijn fotogeluk door in de zwarte balk hierboven te klikken. De foto’s verschijnen vanzelf en als je erop klikt, worden ze vergroot. Het allergrootste deel van Duitsland heb ik nu gehad. Mijn volgende verslag zal uit Oostenrijk komen. Servus!