BK 25.2 – EEN REISJE LANGS DE RIJN

DAG 3,4,5 BACHARACH, do. 7 mei 2025 km.stand 476.

Route: Kleve – Xanten – Düsseldorf – Köln – Bonn – Remagen – Andernach – Koblenz – Boppard – St. Goar – Bacharach.

De rivier de Rijn stroomt als een rode draad door mijn fietsvakanties heen. Al tijdens mijn eerste fietsreis in 1984 reed ik er al langs. En ook daarna heb ik talloze malen de rivier befietst en bezocht. Vorig jaar hebben Remco en ik zelfs de oorsprong van de rivier (Oberalppas, Zwitserland) bezocht. Met de auto weliswaar.Toen ik déze reis ging plannen, wilde ik sowieso het deel doen dat ik nog nooit eerder gefietst had: vanaf de Nederlandse grens tot Andernach, zo’n 250 km verderop. Zeg maar de Nederrijn. En zo geschiedde, inmiddels. Verpletterend? Nee. Interessant? Best ja. Verrassend? Nou, zeker! Zelden zulke goede fietspaden in Duitsland meegemaakt als in dit noordelijke gedeelte. Oké, soms is het weer hopeloos hobbelen over stukken geplakt asfalt, gaten en putten en uitstekende boomwortels (klemtoon op úit, graag). Maar al met al: niet ontevreden. Zelfs de barreboze stukken van vorig jaar zijn inmiddels opgeknapt.

Verder veel, heel veel industrie. Zoals aan elke rivier. Maar de mythe van Een Reisje langs de Rijn, -alle schoonheid en natuurschoon bezongen-, die wordt toch flink onderuit gehaald door Bayer, Ford, Shell, Thyssengrup, en alle andere zware metaal- en chemieconcerns die de rivier als afvoerstroom gebruiken waar de bende -pfas enzo- uiteindelijk in afvoerputje Nederland terecht komt. Krefelt, Uerdingen, Dormagen; je zult er maar wonen… je zult er maar werken… (je gaat er gewoon met de fiets doorheen).

Tussen de industrieën door is er genoeg leuks te zien. Verrassend groene stukken langs de borders van de rivier. En plaatsen, zoals het liefelijke en kleurrijke Xanten waar resten uit de Romeinse tijd terug te vinden zijn. En nu ik er toch was, gelijk wat op grotestedenbezoek: Düsseldorf (nog nooit geweest, viel tegen), Köln (met de onvermijdelijke Aziatische toeristen bij de evenzo onvermijdelijke Dom) en Bonn (ook nog nooit geweest, Beethoven heeft daar ooit zijn oor te luister gelegd; iets te letterlijk alleen).

Zo is een fietsvakantie voor mij: lekker de hele dag fysiek bezig zijn, fraaie natuur bewonderen en cultuur opsnuiven in de plaatsen. Het hoofd leegmaken en aan de andere kant weer aanvullen.

En dat alles in een ritme van opstaan, ontbijt, perdag zo’n vier etappes van 20 à 25 km fietsen, pauze nemen/rondkijken, eind van de middag een overnachting zoeken (nu geen tent mee), wassen/douchen/eten, relaxen, slapen en vanaf hier weer alles van voren af aan. Dat alles tussen 7.00 en 21.30u.

Deze eerste dagen is het weer me gunstig gezind; veel zon en de (noorder)wind grotendeels mee. Vandaag meer oostenwind en afhankelijk van de loop van de Rijn mee of tegen. Vandaag ook het mooiste stuk van de rivier. Dat begint na Koblenz. Die stad ken ik zo langzamerhand wel. Vaker geweest. En toch weer even dezelfde foto op Deutschen Eck, waar Moezel en Rijn elkaar treffen. Dan volgt het deel rond Boppard, de Lorelei, St. Goar, Bacharach. Blijft fraai. Historische en toeristische plaatsjes. Pittoresk, kneuterig. Zoals dit Bacharach waar ik vanavond in een gasthaus overnacht.

Mijn ouders en grootouders verkenden deze streek al als buitengewoon ver buitenland. Jaren 50, 60 van de vorige eeuw. Toen geluk nog gewoon was. Die hadden toen vast niet gedacht dat zoonlief/kleinzoonlief op zijn 66e nog wel een stukje verder dan de bocht van de Rijn bij Bingen zou gaan fietsen. Daarover meer in het volgende verslag op deze site!