ANY PROTECTION

Augustus 2017; Eutaw, Alabama (USA).

De eerste duizend kilometers zitten erop, mijn eerste fietsreis door de Verenigde Staten verloopt tot nu toe crescendo. De eerste tien dagen heb ik stevig doorgetrapt. Elke dag minstens 100 km. Nog onzeker dat ik ben of ik de finaleplaats San Francisco wel op tijd zal halen, in drie maanden. Eind oktober blijkt dat geen enkel probleem te zijn geweest. Florida ligt inmiddels achter me, Georgia ook. En Alabama ben ik bijna uit. Het voor mij nieuwe fietsland bevalt me wel. De mensen zijn vriendelijk, overnachtingsmogelijkheden te over en de wegen zijn prima te doen en niet al te druk met verkeer. Nog geen echte berg in zicht, het landschap glooit wat en de temperatuur ligt ruim boven de 30 graden.

In mijn thuisland zul je me niet snel zien in een restaurant van een fastfoodketen. Hier in Amerika is zo’n plek echter een oase voor me waar ik de gratis wifi kan gebruiken en door de airco even kan afkoelen. In Eutaw, vlak voor de stategrens met Mississippi, vlucht ik rond het middaguur de lokale Burger King in om even aan de vochtige warmte te ontsnappen.
Ik neem slokken van mijn koele ijsthee, noteer mijn ervaringen en statistieken in mijn logboek. Vanuit mijn ooghoek zie ik de lokale sheriff binnenkomen. Parkeerde eerder zijn motor voor de deur waar ook mijn volbeladen fiets staat. Hij observeert de aanwezigen die zich binnen in de King bevinden. Veelal jongeren, diverse pluimages. Rustig, gezellig; geen reden om op te treden.

Sheriff –stereotype veiligheidsman; postuur XL, zonnebril, pistool en wapenstok goed zichtbaar onder zijn broekriem- stapt op me af en vraagt geïnteresseerd waar ik vandaan kom en waar ik naartoe ga. Bekende vragen. Bekende antwoorden. Gaat naast me zitten en vraagt vervolgens of ik me veilig voel in zijn land, zijn omgeving. “Do you have any protection, sir?”  Eeh, tja, zó’n vraag heb ik nog niet eerder gehad. Wél belangstellend!
Ik laat m’n gedachten gaan voor ik antwoord. Hij zal toch niet bedoelen of ik enig conceptiemiddel bij me heb? In een vlaag van helderheid denk ik het te weten: Aha, mijn valhelm! Die bedoelt hij! Natuurlijk heb ik die, en draag ik die. Uiteraard. En ik wijs blijmoedig op de helm die naast me ligt. “Of course sir, I wear a helmet!”

Lichtelijk grijnzend kijkt hij me aan. “That’s not what I meant, sir….  Do you have any weapon to protect yourself?”  Enigszins beschaamd mompel ik iets in de strekking van ‘…niet nodig… voel me veilig in uw country….’. Hetgeen hem tot tevredenheid stemt. Fronst nog even zijn wenkbrauwen en wenst me een veilig vervolg van mijn reis.

Johan Jambroes, juli 2023