JPJ WERELDFIETSREIZEN

MÄNTTÄ (ZUIDWEST-FINLAND), woensdag 22 juni 2022.

Dag 26, 27, 28, 29. Route: Vousnainen – Mynämäki – Huittinen- Nokia – Tampere – Mänttä. Kilometerstand: 2128.

Welkom in Finland! Tervetuloa suomeen!
Het is dat ik vaker in dit land heb gefietst, anders zou het een taalomslag van jewelste voor me zijn. Het Fins lijkt in zijn geheel niet op de andere Scandinavische talen, maar hoort samen met het Ests en het Hongaars (!) tot een compleet andere taalgroep waar voor ons westerlingen geen touw aan vast te knopen is.
Woorden als järvi, lahti, kiitos en ravintola komen in het straatbeeld geregeld voor en ik denk dat ik die wel onder controle heb, zo langzamerhand. Maar het kan zomaar tot grappige misverstanden leiden. Zo reed ik eerder doodgemoederd een werkplaats van een autogarage binnen in de veronderstelling dat ik het woord kahvila had zien staan. Bleek de kantine van de werkplaats te zijn. Zeven stoere mensen in overall keken de vreemde fietser vragend aan. Gauw weggevlucht.

De eerste dagen gaan door de buik van Finland, het zuidwesten. Inmiddels ben ik opgeklommen tot het merengebied. Het land van duizend meren, wordt Finland ook wel genoemd. Nou, zoveel heb ik er nu al gezien, denk ik. In totaal zijn het meer dan 150.000 meren. En met 5,5 miljoen inwoners is het land dunbevolkt. Zeker hoe noordelijker je komt.

Tampere is na Helsinki en de agglomeratie eromheen de tweede stad van het land. Fraaie stad, lijkt wat vanuit de geschiedenis op het Zweedse Norrköping, waar ik eerder was. Ook een oude industriestad -ook voornamelijk textiel- en ook zijn er van die oude fabrieken nieuwe pareltjes gemaakt. In Tampere heb ik een pauzedag opgenomen. Om de stad te bekijken uiteraard, maar hoofddoel was een nieuwe telefoon aan te schaffen. Na net 50km Finland kreeg ik het in het inmiddels legendarische Mynämäki voor elkaar om mijn mobiel te laten vallen. Was niet de eerste keer in zijn bestaan, maar nu fataal. Aanvankelijk even paniek, maar de tijdelijke oplossing was simpel (oude reservemobiel met heel oude simkaart) en kostbaar (op naar een grote stad voor een nieuwe). En o galgenhumor, ben ik in Finland op zoek naar een nieuwe Samsung, rijd ik plots door Nokia. Voor de jeugdige lezers onder jullie -zijn die er überhaupt??-: In het prehistorische tijdperk was Nokia dé koploper op het gebied van de mobiele telefonie. Nokia is een voorstad van Tampere.

Bij Finland denken mensen misschien aan kou en wollen mutsen en gevoerde laarzen. Tja, in de winter dan. En in het noorden. Maar hier kan het ook zomaar 30 graden worden (wordt zelfs voorspeld, nóu…). De eerste dagen dat ik hier ben, is het een aangename 17 tot 20 graden. Zon afgewisseld met wolken.
Het landschap en dan ook de wegen (verrassend veel fietspaden) glooien flink. Niet zo steil als de kleine weggetjes in Zweden, maar het leverde vandaag toch zomaar ruim 800 hoogtemeters op. Dat bereik je op een Alpenpas ook. Veel groen, veel bomen, veel prachtig kleurende lupines overal (net als in Chili en Nieuw-Zeeland, dit is het bloeimoment). Prima wegdek, super asfalt. Kortom, het rijdt vooralsnog top hier. Ik ben op weg naar de route die ik hier in 2004 ook gedaan heb, die wil ik graag -gedeeltelijk- nog eens doen. Op die weg wil ik overmorgen zijn. Tot tegen die tijd weer!

NB  Bedankt voor alle leuke reacties, op deze site of op een andere manier. Vind ik heel leuk!

VUOSNAINEN (FINLAND), zaterdag 18 juni 2022

Dag 24, 25. Route: Eckerö – Marienhamn – Bomarsund – Väddö – Brändö. Kilometerstand 1802.

De afgelopen twee dagen heb ik over de Åland-eilanden gefietst. Niet over allemaal, er zijn er zo’n 60.000 waarvan het grootste gedeelte onbewoond. De archipel, die zich tussen Zweden en Finland in de Oostzee (Botnische Golf) bevindt, is sinds 1922 autonoom. Nu exact 100 jaar dus. In de 19e eeuw door Rusland bezet.

Åland [spreek uit: oo-land] zit in alles nét tussen Zweden en Finland in. Het behoort weliswaar tot Finland, maar Zweeds is de spreektaal. Men heeft eigen postzegels, autonummerborden, een internetextensie (.ax) en een eigen vlag. Ook een eigen landsregering, die echter niet over ‘internationale’ zaken gaat, zoals de buitenlandpolitiek. Betaalmiddel is de euro.

De wegen op de eilanden zijn opmerkelijk rood, zeg maar de kleur van onze fietspaden. De steensoort waar het asfalt uit wordt opgemaakt, is roodachtig. Vandaar. Totaal aantal inwoners is 30.000 waarvan een derde deel in de hoofdstad Marienhamn woont.

En je kunt er dus ook fietsen. Wat ik deed. Prima zelfs, over uitstekende fietspaden. In 2014 was ik hier al eens en nu heb ik een andere route gedaan en sommige plekken nog eens bezocht: de grootste stad Mariehamn en al hoppend verschillende eilanden. Alleen op de eerste van de vier hoofdwegen is autoverkeer, voor de rest is het heerlijk relaxed fietsen. De wegen glooien licht. Waar je ook fietst, de zee is nooit ver weg. Ik heb wel wat met afgelegen gebieden. De eilanden, de stilte, het remote, het doet me wat denken aan gebieden waar ik eerder was. Chili bijvoorbeeld. Naast het wegverkeer beschikt de eilandengroep over uitstekende maritieme verbindingen. Zo heb ik behalve het hoofdeiland (even wat groter dan Texel) nog een serie andere eilanden aangedaan: Eckerö, Sund, Prösio, Töftö, Vårdö en Brändö. Je hebt er vast wel eens van gehoord 😉

Gisteren, vrijdag, prachtig mooi weer. Volop zon, 22 graden. Alleen maar genieten. Overnacht in een stuga (hut) op de camping in Bomarsund, de plek waar in het midden van de 19e eeuw nog een enorm Russisch fort dienst deed. ’s Nachts begon het te regenen en dat is vandaag overdag nog even een tijdje doorgegaan. Hoort erbij, weet elke vakantiefietser, maar o zo jammer van de geweldige natuur die er plots grijs en grauw uitziet. Het werd vandaag sowieso een vreemde dag waarbij ik flink uit mijn eet- en beweegritme raakte. Vier ferry-oversteken op een rij, onderbroken door af en toe wat fietsen. En daar van 9 uur ’s ochtends tot 18.15u mee bezig zijn. En dat voor maar 46 kilometers. Maar hemelsbreed wél een stuk opgeschoten. Want inmiddels ben ik dus overgestoken van Zweden naar Finland, waar ik inmiddels ben en de eerste 300 meters al heb gedaan. Vlak voorbij waar de ferry aanlegt, kon ik een soort vakantiehuisje als overnachting regelen. Van waaruit ik dit bericht nu schrijf. En ermee stop, want de route door Finland wil ik nog even uitstippelen. In ben er vaker geweest, Finland, het is het volgende land op weg naar het einddoel: de Noordkaap.

GRISSLEHAMN, donderdag 16 juni 2022

Dag 20, 21, 22, 23. Route: Stockholm – Täby – Vallentuna – Lindholmen – Norrtälje – Grisslehamn. Kilometerstand 1687.

Het begon met Zonnig Zuid-Zweden en zo gaan we dit land ook al allitererend verlaten: Zwaai Zwaai Zweden! Want vandaag is de laatste dag voor Fiets en mij in dit fijne land met fijne mensen. Eerst terug naar Stockholm, daar was ik vorige keer gebleven. Een wereldstad vol allure. Gebouwd en gelegen op verschillende eilanden. Met allerlei fraais, zoals het Koninkrijk Paleis, het stadhuis, de Rijksdag, de oude stad -Gamla Stan-, alles bike-seeing goed te bereiken. Jammer voor mij dat de stad flink op de schop ligt. Draglines, stellages en hijskranen en andere zware bouwmaterialen helpen eraan mee om de stad op termijn een nog fraaiere uitstraling te geven. Ik ben er net even in het verkeerde (verbouw)jaar. Maar ik geniet van het momentum en de foto’s spreken voor zich.

Het kost me zo’n 13 kilometer om het centrum te bereiken en weer net zoveel om eruit te komen. Een prima netwerk van fietspaden slingert door allerlei voorsteden en zo kom je tenslotte ook nog eens ergens. Al vind ik het altijd wel wat knulligkoddig staan als je als langeafstandsfietser met volle bepakking rondzwerft in een woonwijk met drempels en speeltuintjes. Denk aan de Huiswaard2 bij ons als voorbeeld.

Veel gefietst heb ik de afgelopen vier dagen niet. Ja, Stockholm dus. In en uit. Op maandag en dinsdag. Aansluitend twee heel leuke en gezellige pauzedagen bij Sarah, Sören en dochter Emma die een kilometer of 30 ten noorden van de hoofdstad wonen. Enorm leuk om ze weer terug te zien (na 13 jaar) en zó hartelijk ontvangen. De gast op de fiets voelde zich als een vis in het water in Lindholmen. Dank -tack, tack- lieve mensen met lieve katten. Dank voor de was, voor het eten, de carrot cake, voor het leuke uitstapje naar pittoresk Sigurna…. Du är fantastisk! (Foto’s en namen met hun instemming)

Met alles heerlijk fris vandaag, donderdag-ochtend, weer verder op fietspad. Ook Fiets is weer helemaal op en top. Schoon opgepoetst, banden bijgepompt, essentiële onderdelen ingevet. Sören fietst de eerste 20km mee. Daarna coronavriendelijk afscheid nemen. En ik vervolg mijn route solo. In het leuke plaatsje Nörrtalje de laatste contanten proberen te slijten. Dat valt nog niet mee; in Zweden kan er vrijwel niet meer met cash betaald worden. Gelukkig nog wel bij de ICA-supermarkten. Nog even een noodzakelijke drukke weg en dan kom ik al gauw op het (schier)eiland Väddö. Aan de oostkust en aan het eind ligt het piepkleine havenplaatsje Grisslehamn. Hier vandaan vertrekt morgenochtend de boot naar de Åland-eilanden, de volgende bestemming op weg naar mijn einddoel. Zwaai Zwaai Zweden dus. En om de laatste dag hier te vieren, trakteer ik mezelf op een overnachting in een superdeluxe resort. Met een wellness van jewellste. Hebben we verdiend, vinden Fiets en ik.

STOCKHOLM, zondag 12 juni 2022

Dag 16, 17, 18, 19. Route: Eksjö – Tranås – Mjölby – Skänninge – Ljungsbro – Götakanal – Norrköping – Nyköping – Södertälje – Stockholm. Kilometerstand 1543.

We zijn weer een stuk verder, Fiets en ik. In de richting noordoost. Waar de wind (weinig, maar toch) voornamelijk uit zuid/zuidwest komt en dus onverminderd gunstig voor me is. Inmiddels ben ik aanbeland bij Stockholm. Mijlpaaltje erbij. Het heuvellandschap met de steile hellingen ligt achter me en een merengebied waar ook het bekende Götakanaal ontspringt is ervoor in de plaats gekomen. Leuk om het sluiswerk, het schutten, te zien. Het hele Götakanaal is 190 km lang en telt meer dan 50 van die schutsluizen.

Een paar huishoudelijke zaken. De trouwe volgers van mijn blog moesten een dag langer wachten op een (dit) nieuw bericht. Gisteren stond ik in het ‘wild’ met de tent en moest ik zuinig zijn op data en accu.

Het weer: Eén regenachtige dag, gevolgd door een serie behoorlijk mooie dagen. Prettig warm ook, rond de 20 graden.

Voor de prijsbewuste volgers: Zweden vind ik een stukje duurder dan Nederland, ondanks onze inflatie. Al zal die ook hier toegeslagen hebben. Het prijsniveau in de supermarkt ligt hoger. En van de alcoholische drank weten we het in de noordelijke landen: een biertje bij het eten kost zo 8 euro.Eten trouwens doe ik heel afwisselend. Afhankelijk van waar ik overnacht. Een burger met patat is de reisklassieker. Maar ook Chinees, schnitzel en ik kon zelfs een keer aanschuiven bij de bbq. Of ik kook zelf, gebeurt ook geregeld. Pasta dan meestal. Twee borden vol. En dan nóg trek hebben…

Ik heb een tussenstop gemaakt in Norrköping, de vijfde stad van Zweden in inwonersaantal. Een pauzedag, laat ik het voortaan zo maar noemen. Na negen ritten op rij was mijn lijf daar wel weer aan toe. Een best wel interessante stad, dat Norrköping. Tot in de jaren 70 nog een bedrijvige industriestad (textiel en papier voornamelijk). Ergens in de jaren 80 kwamen de fabrieksgebouwen leeg te staan, verloedering lag op de loer. Totdat besloten werd het gebied volledig -in autenthieke stijl- her op te bouwen. Vergelijk maar met Ringers in Alkmaar. Resultaat is nu een enorm complex van bedrijven, universiteit, hotels en musea. Doorsneden door rivier de Motala. Best heel fraai om te zien. Verrassend genoeg. Was ik hier niet gestopt, dan was ik er geheid aan voorbij gereden.

En dan nu Stockholm dus. De foto’s van de Zweedse hoofdstad publiceer ik morgen. [☆, noot 13 juni: die foto’s staan er inmiddels, klik in de zwarte tabbalk hierboven☆] Ik ben weliswaar al wel in de stad, maar ik ga morgen al bicycle-seeing door het centrum. Om vervolgens door te rijden naar kennissen die ten noorden van Stockholm wonen. Daar ben ik een paar dagen te gast. Grappig genoeg heb ik hen ontmoet juist tijdens mijn eerste Noordkaapreis en zijn we elkaar een jaar of wat later volkomen toevallig nog een keer, ergens hoog boven de poolcirkel, tegengekomen. Dus even een paar dagen weinig tot niet fietsen. Ter geruststelling van benen en zitvlak.

SKÄNNINGE, Zuid-Zweden, woensdag 8 juni 2022

Dag 13, 14, 15 Route: Urshult – Väksjö – Landsbro – Eksjö – Mjölby- Skänninge. Kilometerstand 1289.

Twee weken onderweg alweer. Ik zit lekker in mijn ritme, dat heb ik meestal met een dag of drie wel te pakken. Het leven van de vakantiefietser. Of langeafstandsfietser. Vakantie heb ik tenslotte niet meer. Of juist te over… Ook zit ik goed op schema. Voor wat het waard is. Te haasten hoef ik niet. Al is het thuisleven ook niet slecht… Tevoren had ik bedacht dat een kilometer of 80 per dag mijn streven moest zijn. “Vroeger” was dat 100. Laat ik in de werkelijke dagelijkse uitvoering hier nu net tussen die twee afstanden inzitten. Ik vertrek dagelijks rond half 10 en tegen een uur of vier ga ik eens kijken waar te overnachten. Dat kan een hotel zijn (‘je moet wel goed slapen hoor, jongen’, wijze woorden van mijn moeder ooit; ik koester ze), een privéadres -B&B- of op een camping. Tent of trekkershut. Wild kamperen komt ook nog wel, later, naarmate ik hoger -noordelijker- kom te zitten.

Vijf dagen Zweden inmiddels. De eerste waren, zoals je als trouwe bezoeker van deze site weet, prima wat het weer betreft. De laatste dagen is het meer bewolkt, af en toe wat regen, maar de temperatuur is met 16 tot 20 graden prima om in te fietsen. De afgelopen dagen gingen door het landskap Småland. Dat is een laagheuvelgebied. Hoogste ’top’ is zo’n 350 meter. Dat is niet super hoog, maar het gaat maar op en af. En steil ook. En zeker als je zoals ik de rustige en kleine binnenwegen opzoekt. Eigenlijk les één van de vakantiefietser die niet zo van op en af gaan houdt: hoe kleiner de wegen, hoe rustiger het verkeer, maar des te steiler de hellingen. Geldt voor alle gebieden en landen, waar je ook ter wereld de wielen laat draaien. De weg -asfalt of gravel- gaat als een rollercoaster te keer en van al dat op en af en links en rechts raakt je richtingsgevoel wel eens van slag.Maar lang leve Google Maps! Naast zon en wind een prachtige aanvulling op de richtingzoeker als ik weer eens midden in het prachtige nowhere län niet kon kiezen uit links of rechts. Of rechtdoor. En zo gebeurde het dat ik in twee dagen tijd nauwelijks auto’s heb gezien en al helemaal geen vrachtverkeer. Maar wel heb ik al onnoemelijk veel hoogtemeters gemaakt. Een helling van 6 à 8% van 149 naar 169 meter hoogte lijkt wel mee te vallen. En dat klopt ook wel als je dat een of twee keer doet. Maar een keer of 35 op één dag…, reken maar uit. Je zit zo aan de 700 hoogtemeters.

Toch komt er aan dat rustige geklim en gedaal ook weer een tijdelijk eind. Soms omdat er even geen andere route is dan een grotere autoweg, zoals vandaag. Het was bij vlagen druk op de 32 tussen Eksjö en Mjölby. Erg leuke oude binnenstad trouwens, Eksjö. De gamla stan is een bezoek waard! Inmiddels neemt het heuvellandschap van Småland weer af in hoogte en ik kom in de buurt van het vlakkere gebied rond de grote steden. Daar ben ik nu naar onderweg. Tussendoel is Stockholm, daar in de buurt ga ik kennissen bezoeken die in in 2004 tijdens mijn eerste Noordkaapreis heb leren kennen. En daar dan even pas op de plaats. Want eigenlijk had ik mezelf al (een keer per week!) een welverdiende rustdag beloofd. Is er nog maar één keer van gekomen. Want het rijdt gewoon lekker door!

URSHULT, Zuid-Zweden, zondag 5 juni 2022

Dag 10, 11, 12. Route: Stralsund – Sassnitz/Rügen – ferry naar Ystad (Zweden) – Åhus – Ursult Kilometerstand 1028.

Na 200 km in Nederland en ruim 600 in Duitsland ben ik inmiddels beland in Zweden. We waren gebleven bij de heerlijke tentovernachting in het piepkleine Duitse plaatsje Tribsees. Van daaruit was het nog 100 km naar de boot die me naar Zweden zou brengen. Eerst nog de laatste Hanzestad Stralsund, waar jammer genoeg de halve stad in de steigers stond. Over de Rügenbrücke naar -je raadt het al- het eiland Rügen. Wat Texel voor de Duitsers bij ons is, is Rügen voor de Duitsers in Duitsland. Hier verbleven vroeger de communistische leiders en die zullen ongetwijfeld ook in de mondaine badplaats Binz zijn geweest. Marcheren werd flaneren.

De ferry ging vanuit Sassnitz, of eigenlijk 4 km daar vandaan. Voor 48€ mochten Fiets en ik twee en een half uur genieten van de gastvrije diensten van de crew (ahum).

Aangekomen in Ystad waar ik Wallander direct op onderzoek heb gezet naar genoemde diensten (weer ahum). Je zou denken, ha, Scandinavië: muts op en handschoenen aan. Maar niets daarvan. Gisteren, zaterdag, was het met 18 graden al wel meteen een stuk warmer dan in Duitsland. En vandaag, op een mooie Pinksterdag, tikten we de 22 aan met de hele dag volop zon. Geloof ’t of niet, de mensen zaten hier al vrolijk in blote borst op het terras. Amper wind, prachtig weer werkelijk. Ik besef dat het niet de hele reis zo zal blijven. Al mag dat wel natuurlijk.

Wat een oase van rust en ruimte, dit Zweden. Zeker in vergelijk met Duitsland, waar de auto’s om elkaar en om je heen jakkeren en waarvan de inzittenden niet echt altijd vriendelijk tegen fietsers zijn. Verrassend wel, dat dit Skåne -de meest zuidelijke provincie- verre van vlak is en waar het stijgingspercentage van de hellingen regelmatig de 8 à 10% haalt. Korte maar krachtige hellingen. In hoogte tikte ik al een paar keer de 170 meter aan. De eerste overnachting was aan de kust,in Åhus. De tweede 100 km noordelijker. Het heeft geen zin om al die kleine plaatsen te noemen, ze staan amper op de kaart. Leve Google maps!

De eerste her-kennismaking met Zweden (ik was er lange tijd geleden al eens) bevalt dus uitermate goed. Glooiend, bossen, kleine plaatsen, reuze aardige mensen, meren en heel veel wit, lichtgroen of veel terra gekleurde vrijstaande (buiten)huizen en dat allemaal in de volle zon. Zo moge het blijven! De eerste duizend kilometers zitten erop. Richting Stockholm gaat het voort.

TRIBSEES (ca.40 km ten oosten van Rostock), donderdag 2 juni 2022

Dag 7,8,9: Route: Lübeck – Dassow – Wismar – Neubukow – Rostock – Tribsees Kilometerstand 740.

Dinsdag jl. een niet-fietsdag in Lübeck. Ik noem het soms ook wel een rustdag, maar zo’n 10 kilometer kriskras door de stad wandelen maakt me moeier dan een complete fietsdag. Maar Lübeck was de moeite waard en dat stemde ook de weergoden tot tevredenheid. Weg wind en de temperatuur een graad of vijf in de plus. Voor foto’s van de stad verwijs ik je graag naar de tabbladen (zwart) redelijk bovenaan deze bladzijde.

Al wandelend werd ik steeds meer bewust van verkeersgevaar waar ik met de fiets ook al bijna een paar keer intuinde: als je als voetganger of als fietser groen licht heb gekregen bij een kruising, denk je veilig over te kunnen steken. Zoals bij ons. Maar hier krijgt afslaand verkeer (achter je of tegemoetkomend) tegelijk met jou, rechtdoorgaand, ook groen. Dat kan nog wel eens linke situaties opleveren. Eigenlijk moet je hier bij groen licht net zo opletten als dat je bij ons stiekem door rood zou gaan.

Na Lübeck ging het verder door Mecklenburg-Voorpommern, de dunst bevolkte Duitse deelstaat. De wind redelijk gunstig in de rug en een graad of 15. Geen regen van betekenis. Nou ja, dan vergeet ik even de valse start vanuit Lübeck. Een knetterend onweer met slagregens die de straten blank zetten. Duurde van half 10 tot half 12. En ik maar schuilen onder een parasol van een Grieks bistrootje. En later in een winkelcentrum. Kort na Lübeck passeerde ik de inmiddels fictieve grens van de Bundesrepubliek met de DDR. Een Trabantje en wachthuisje doen nog herinneren aan oude vervolgen tijden.

De volgende Hanzestad was Wismar. Een schitterende altstad met een prachtige Wasserkunst (google maar). En na Wismar was het de beurt aan Rostock, havenstad met ook alweer zo’n imposante binnenstad. Tijdje rondgelopen daar. De moeite waard!

Vanaf Rostock ging ik verder dwars door deze deelstaat. Het landschap is groen en verrassend glooiend. Op een dag had ik tot m’n verrassing 550 hoogtemeters. En dat is voor een op het oog vlak gebied best wel veel. Na meestal een hotel of B&B overnachting ga ik vanavond voor het eerst eens tenten. Niet alleen omdat ik dat leuk vind, maar in dit ‘binnenland’ zit niet veel aan hotels. Aan de (Oostzee)kust wel, maar die hotels daar zijn belachelijk duur. Hier in het binnenland zijn er nog genoeg oude dorpen waar de (DDR)tijd stil lijkt te hebben gestaan. Inclusief bestrating (neem de Munnikenweg als vergelijk). Vanaf morgen ga ik de laatste dagen in Duitsland doorbrengen. Het eindpunt hier is Sassnitz, van daaruit neem ik de boot naar Zweden. Het volgende bericht zal waarschijnlijk uit dat land vandaan komen. Het gaat vooralsnog crescendo met Fiets, lijf en psyche. Houden zo!

LÜBECK, maandag 30 mei 2022

DAG 4,5,6:
Route: Oldenburg – Brake – Bremervörde -Glückstadt – Itzehoe – Bad Segeberg – Lübeck
Kilometerstand 561.

Deze drie dagen gingen gingen grotendeels door de deelstaat Niedersaksen. En een deel daarvan is weer Oost-Friesland, weten wij als West-Friezen…
Landschappelijk wijkt dit deel van Duitsland niet veel af van het noordelijke deel van Nederland: agrarisch, veenlanden, ‘moors’/moerassen. Qua wind kan het er ook mee door hier. Niet zo verrassend als je naar de geografische ligging kijkt. Groot water alom.

De wind die me de eerste dagen te vriend was, kwam de afgelopen uit een iets andere, de noordwest, hoek. Dat betekent kouder. En omdat mijn route steeds meer noordelijk ging, had ik ook meer last van die wind.
De temperatuur blijft, net als in Nederland,  flink achter. Elf à hooguit dertien graden betekent lange fietsbroek en dito mouwen.
Vanaf woensdag a.s. wordt het beter, hoor ik van verschillende kanten. Fijn voor mij en fijn voor de thuisblijvers natuurlijk.

Twee grote rivieren ben ik overgestoken. De Weser en de Elbe. Vooral die laatste is me nogal een knoeperd. De veerboot doet er een half uur over om naar de overkant, Glückstadt, te komen. In 2004 -de eerste Noordkaaptrip- nam ik de omgekeerde route, maar daar weet ik weinig meer van te herinneren. Dit deel dan.

Deelstaat Sleeswijk-Holstein in. Na Itzehoe -welk een deprimerend oord- is deze wereld nieuw voor me. Hier heb ik nog niet eerder gefietst. Al zal ik dan als eerste de erbarmelijke fietspaden onthouden.
Vandaag, 25km hobbeldebobbel over boomstronken die het asfalt omhoog duwen, gaten en scheuren in het ‘weg’dek. Niet best voor rug en Fiets. ‘Achtung,
Straßenschade’ werd wel één keer aangegeven. En ik maar likkebaardend kijken naar het gladde auto-asfalt naast me. Áls ik al even, veiligheidshalve, mijn blik kon afwenden van wat er zich allemaal voor me weer opdook.

Vrijwel geen zon deze dagen, af en toe wat regen en heel veel zware bewolking. Per dag rijd ik zo’n 80 tot 100 km, maar dat zal later wel minder gaan worden. Overnachten doe ik in B&B’s of kleine hotels. Of zoals vandaag in een 4****-hotel in Lübeck. Ook een knoeperd, van een hotel dan. Ik trakteer me daarop omdat ik goed rijd, omdat de hanzestad Lübeck een mooie stad moet zijn en omdat ik daar de tijd voor wil nemen. Komt mooi uit, want ik wil sowieso elke week één dag niet fietsen.
Morgen dus toeristische rustdag in Lübeck!

Tot slot, Duitsland en corona. Nog altijd onlosmakelijk met elkaar verbonden. Goed dat ik (toch) een mondkap mee heb, want die is al geregeld verplicht gesteld. Ik kon zelfs gisteren geeneens een conditorei binnen omdat ik geen recent negatief testbewijs had. Ik had geen zin om het over mijn inentingen, herstelbewijs en booster te hebben. En, nog even Duitsland en corona: via Booking.com kom je nog eens ergens. Ik vond het al niet zo duur, de overnachtingsplek van gisteren. Bleek die in een…. coronatestgebouw te zijn!

Tot de volgende keer, over een dag of drie.

OLDENBURG (D), vrijdag 27 mei

DAG 1,2,3:
Route: Alkmaar – Enkhuizen – Stavoren -Heerenveen – Assen – Stadskanaal – Bourtange – (D) Friesoythe – Oldenburg
Kilometerstand 288.

Laat het maar symbolisch zijn: de reis begint met wind in de rug. Drie dagen lang mee of schuin mee. De temperatuur blijft nog wat achter, maar laat ik nou niet meteen van alles erbij gaan wensen. Het is in ieder geval prima fietsweer met slechts een enkele bui. Zoals vandaag toen ik na 107km Oldenburg in het Duitse Oost-Friesland binnen reed. Maar goed gaat het, Fiets, lijf en ziel houden zich kranig.

Highlights tot nu toe:
– De stormachtige boottocht over het IJsselmeer. Wist niet dat een binnenzee zo tekeer kan gaan.
– Mooi Gaasterland, blijft een genot om daar te rijden.
– De eerste overnachting in een prachtig B&B appartement in Oudeschoot bij Heerenveen.

– Fraai laatste plaatsje in Nederland, Bourtange. En dan de aloude vesting die tijdens de Tachtigjarige Oorlog als verdedigingswerk werd gebouwd.

• Of, grappig, de gezellige drinker op een terras in Assen die mij -foto makend- vroeg waar de reis heen ging. Zwolle? Emm’n? Grunning’n? Eeh nee, antwoordde ik steevast. En: Noorweg’n wordt het! Waarop de stamgast in bulderen uitbarstte en me de weg wees: die kant op dan! Vrienden voor het leven…

Inmiddels ben ik dus Nederland uit en zit ik alweer 80km in Duitsland. In de grotere plaats Oldenburg. Ik zal grotere plaatsen proberen te ontwijken, maar je moet toch ergens overnachten en in dit deel van Duitsland zijn er niet veel van die plekken om de nacht door te brengen. Ja, ik heb de tent ook maar die is op dit moment nog niet nodig. Beetje fris ’s nachts nog.

Zo, de kop is eraf. Jullie weten even wat. Ik ga nu aan de schnitzel mit pommes. Zoals dat hoort hier. Wordt vervolgd, over een dag of drie.

Woensdag 25 mei zijn Fiets en ik vertrokken voor een nieuwe fietsreis. Eindelijk weer. Na maanden van medisch gedoe deed ik eerst een rondje van 5 dagen door Nederland en dat smaakte naar meer.

Méér, maar benieuwd hoe het zal gaan. Hoe het lijf zich zal houden. Vertrouwen terugkrijgen in je eigen lichaam. Dit moet de vierde grote fietsreis gaan worden. Na de Noordkaap in 2004, Australië en Nieuw-Zeeland in 12/13 en Amerika/Patagonië in 17/18. Doel is weer de Noordkaap. Maar nu een andere route. Of mijn doel ook de bestemming gaat worden, zal de tijd leren. Voorzichtig plannen -elke dag zo’n 80 kilometer; geen haast immers- en tijdig rustmomenten pakken. Als gezegd, zien hoe het gaat. Hoe lang, hoe ver, wanneer terug… Totaal nog niet aan de orde.

Op deze site zal ik weer geregeld berichten posten en ook foto’s. Die vind je in de zwarte tabbalk onder ‘Noordkaap’ en dan ‘Noordkaap 2022’. Veel blogplezier en alvast bedankt voor de support!