Dag 40, 41, 42 – PSATHOPYRGOS (Griekenland), zondag 15 juni 2025 kilometerstand 3027.
Route: Gjirokastër – grens Albanië/Griekenland – Ioánnina – Arta – Amfilochia – Agrinion – Antirrio – Psathopyrgos.
De laatste kilometers in Albanië gingen vervelend bergje-op. Zoals wel vaker lag de grens op een heuvelrug. Maar na 8 dagen en zo’n 550 kilometers niet-EU nu weer Europa in! De Griekse douanier die namens Europa mijn rentree controleerde, keek wat vreemd op van een Kroaats stempel dat bij wijze van souvenir in m’n paspoort was beland, maar hij had ook eigenlijk niet zo’n zin om zo’n langeafstandfietser te vervelen met onnodige formaliteiten.
Dus Albanië uit, Griekenland in. Weer een land waar ik nog nooit gefietst had. Nooit geweest was zelfs. Meteen al na het passeren van de grens de eerste bewegwijzering, in het Grieks. Dat is nou een taal waar ik me als niet-klassieker nooit in verdiept had. Tijdens deze fietsreis voelde ik me in het Albanees al behoorlijk analfabeet en daar kon nu het Grieks ook nog wel bij. Gelukkig worden de borden nog wel eens herhaald en dan in het ons bekende Latijnse schrift. Toch blijft het behelpen, die taal. Op zaterdag moest ik de route volgen naar Agrinion, maar op een gegeven moment stonden er drie plaatsnamen onder elkaar, in het Grieks, alle beginnend met een A -die letter bestaat ook in het Grieks- en toen was het toch even afstappen en Google raadplegen welke ik nou moest volgen.
(Al fietsmijmerend gingen m’n gedachten gisteren uit naar mijn fietsreizen vroeger…Ik pompte de banden op, vulde wat tassen en paddle-up-and-go! Niks Google Maps. Geen Komoot. Hoogtemeters?? Nee zeg. Hellingpercentages?? Neuh. Tandwielen voor en achter?? Zitten erop. Spakenspanning? Wassdat?? Schoenhoesjes, spiegeltje, fietshelm… niets van dat alles. Als er maar muziek mee was! De aloude walkman)

De tijden zijn veranderd. Met ruim 40 jaar fietservaring heb ik een fikse ‘meeneemlijst’ samengesteld die op internet als ‘paklijst’ is terug te vinden. Bang om niets te vergeten, heeft het er toe geleid dat ik nu met veel te veel ben vertrokken en de helft van de meegenonen spullen voor niets meezeul. Nog een mazzel dat ik op het laatste moment mijn dikke warme fleecetrui besloot niet mee te nemen. Goede keuze, zou ik nu zeggen. Bij 35 graden en dagelijks de volle zon op de helm. Ik fiets ook al de hele reis met de zon pal in m’n gezicht (naar het zuiden inmers), dus als er één attribuut is dat niet overbodig is, is het de zonnebril.

Ik heb sowieso niets te klagen over het weer deze reis. Slechts twee van de 42 dagen regen, al was dat ook wel meteen een hele zooi. Met het steeds zuidelijker komen, is de temperatuur ook zoetjes aan tot een climax gekomen. Ik mag tenminste aannemen en hopen dat we niet naar de (Amerikaanse ervaring) 40 gaan.
Het einddoel Athene is nu nog een km of 250 verwijderd van waar ik nu ben. Inmiddels zitten Fiets en ik op het schiereiland de Pelepponesus. Vanaf de grens meteen al een bordje ‘Athene’. In het Grieks dus. Maar dat wilde ik toen nog niet geloven, dat daar werkelijk ook Athene stond. Je gaat in Den Helder ook niet een bordje ‘Maastricht 330 km’ neerzetten, redeneerde ik. Hier dus wél: ‘Athene 436’.
De eerste paar dagen in Griekenland behoren niet tot de fraaiste van mijn reis. Ik ben op m’n best als ik tussen de bergen kan rondrijden en dan hoeft het ook weer niet steeds maar 10% omhoog te gaan. Maar een stukje mooie natuur, daar doen we het voor. Plus weer andere cultuur snuiven. Wat dat betreft was Albanië een cultuurshock -maar een interessante-, ik verwijs maar even naar mijn vorige verhaal op deze site. Griekenland is duidelijk een stuk verder dan de noorderbuur, maar West-Europa is het ook nu niet echt. Het wegdek is regelmatig allerbelabberst. Je verlangt bijna terug naar de Duitse fietspaden. Soms ook strak vlak asfalt, maar over het algemeen matig. Het Griekse verkeer doet het wel goed voor me. Vaak even een toetertje om aan te geven dat er van achteren wat nadert. Het meeste verkeer zit op de snelweg naar Athene, ik rijd voornamelijk over de oude weg die langs en om de snelweg heen gaat. Rijdt best relaxed.

Vandaag was de mooiste dag in dit aloude Hellas. Eerst een fraai stuk door de bergen, in alle stilte. Daarna de kust bereikt en een lief stuk over de boulevard van Mesolongi. Nog even gezwaaid naar vriendinnen J&L die hier ‘vlakbij’ op een eiland verstopt zitten. De -oude- weg ging daarna hoog boven de kust naar de Golf van Patras. Uitkomend in Antirrio waar een ferry me naar het schiereiland Pelepponesus bracht. Kwartiertje varen in plaats van een enorme brug, de Rio-Antirrio-brug, waar vanwege de veiligheid niet over gefietst of gewandeld mag worden. Fraai bouwwerk overigens, net klaar voor de Olympische Spelen van 2004 zodat de Olympische vlam over die brug richting Athene kan worden gebracht. Rennend, mocht toen wél.

Eenmaal aan de overkant veranderde het Griekse fietsbeeld volkomen. Foetsie met de bergdorpjes, foetsie met de kleine barretjes -ook hier weer de kerels!- en van harte welkom in het zomerse weekendparadijs dat deze kust -inmiddels de Golf van Korinthe- is. Schaars geklede jongemannen met uitbundige tattoo’s en jonge dames voorzien van topje en string gezellig op motor of scooter heen en terug scheurend van strand naar strand. Ik heb tenminste nog een helm op. Maar dat attribuut is waarschijnlijk niet voorradig in dit land. Ik ben een eenling met die helm en word als zodanig nog wel eens nagestaard want in dit land wordt maar weinig gefietst. En ook maar weinig gepraat met die eenzame fietser. Waar een babbeltje in het Albanees vrij snel gemaakt was, stokt het hier volkomen met de communicatie.

Opmerkelijk en eigenlijk schrijnend hoe matig (slecht) de gemiddelde Griek zich in bijvoorbeeld het Engels kan uitspreken. Had ik niet verwacht. Maar goed, aan alles komt een eind en dat einddoel Athene zit eraan te komen. Als het een beetje gaat zoals ik verwacht, kom ik woensdag die stad binnen. En dan even de tijd nemen om goed van alles te bekijken. En ook nadenken en plannen hoe we weer naar huis komen, Fiets en ik. Dat lees je waarschijnlijk in het volgende verslag, vanuit… Athene!